تسلیت‌های سریالی؛ زاگرس در آتش، مردم بی‌تجهیزات در خط مرگ / این آتش قابل پیش‌بینی بود، این مرگ‌ها قابل پیشگیری

رکنا، رمانتیزه‌کردن مرگ داوطلبان، جای خالی مدیریت را پُر نمی‌کند. این که بگوییم «برای درختان جان دادند» شاید ادای احترام باشد، اما اصل مسئله را پنهان می‌کند: چرا هیچ پروتکل ایمنی برای این نیروها تدوین نشده؟ چرا هیچ ساختار قانونی برای حضور رسمی و ایمن فعالان محیط زیست وجود ندارد؟ چرا حتی یک بار، پس از این‌همه کشته، بازنگری جدی در نحوه‌ی مقابله با آتش‌های زاگرس انجام نشده است؟