احمد زیدآبادی نوشت: متأسفانه برخی گروههای سیاسی یا نظامی با مطلقانگاری یک شیوهٔ واحد و خاص از مبارزه یا مقاومت و تقدیس آن به عنوان ارزشی دائمی و همیشگی، دست خود را برای انعطافپذیری لازم به وقت ضرورت میبندند و به نوعی تصلبِ رفتاری میرسند که استفادهاش به دشمن میرسد و دودش به چشم خود و بخصوص ملتشان میرود.