ادبیات و سکوت

آرمان ملی- هادی حسینی‌نژاد: سکوت همواره یکی از راز‌آمیزترین واکنش‌ها به رویدادهای بیرونی است؛ خصوصا اگر فردی که سکوت را برمی‌گزیند، هنرمند و نویسنده باشد؛ چراکه گفتن و نوشتن برای این قشر، به‌ مثابه بودن است؛ با این توضیح که سکوت، الزاما به معنای نیستی و فراموش‌شدنشان نیست. به بیان دیگر، سکوت می‌تواند خود واکنشی اثرگذار و ماندگار باشد. با این همه، سکوت کردن از یکسو، معلول شرایط خوشایندی نیست و از سوی دیگر، برگزیدن آن همیشه نتیجه یکسانی به‌همراه نخواهد داشت. بدون شک همین اما و اگرها هم جزئی از رازآمیز بودن سکوت است؛ موضوعی که آن را با شادمان شکروی، نویسنده، منتقد و تحلیلگر آثار داستانی مطرح کردیم. او دکترای زیست‌شناسی دارد، رئیس مرکز پژوهشی ادبیات خلاق در جهاد دانشگاهی دانشگاه شهید بهشتی و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی گلستان است که اهالی ادبیات بیشتر او را با تحلیل داستان و مجموعه چهارجلدی «چند داستان کوتاه؛ همراه با تحلیل» و کتاب «چند داستان کوتاه کوتاه» می‌شناسند. این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.