مدیران به خواب رفته‌اند

[پولاد امین] کارگردان فیلم «آبادان یازده 60» گلایه‌های زیادی دارد: از دشواری‌های ساخت فیلم جنگی- دفاع مقدسی تا بی‌توجهی مدیران سینمایی به این نوع از سینما؛ از حمایت‌های ظاهری و شعاری از فیلم‌های دفاع مقدسی تا مسیر اشتباه کلیت سینمای ایران. گلایه‌های کارگردان فیلم «آبادان یازده 60»، گلایه‌های بسیاری دیگر از دست‌اندرکاران سینمای جنگی ایران نیز می‌تواند باشد. این روزها فیلمی به نام «آبادان یازده 60» روی پرده سینماهاست که از متفاوت‌ترین فیلم‌های سینمای دفاع مقدس به شمار می‌آید. چهارمین ساخته سینمایی مهرداد خوشبخت، سازنده فیلم‌هایی چون «عقاب صحرا»، «صدای پای من» و «جای او دیگر خالی نیست» که سراغ داستان محاصره آبادان در آغازین روزهای دفاع مقدس رفته و روایتی داغ و نفسگیر از تلاش‌های کارکنان رادیوی آبادان برای جلوگیری از سقوط رادیو و افتادن آن به دست ارتش بعث ارایه می‌دهد. «آبادان یازده 60» حکایت مقاومت مثال‌زدنی اهالی رادیوی آبادان است که با ادامه برنامه‌هایشان روی فرکانس «یازده 60» امید را در شنوندگان رادیو زنده نگه داشتند. فیلمی با بازی علیرضا کمالی، ویدا جاویدان، نادر سلیمانی و حسن معجونی که در جشنواره فجر‌ سال گذشته تنها فیلم دفاع مقدسی بخش مسابقه بود و درنهایت هم با اهدای تندیس طلایی مقاومت (جایزه سردار سلیمانی) مورد تجلیل قرار گرفت، اما سازنده‌اش عقیده دارد که فیلمش سزاوار توجهی بیشتر بوده و تلاش‌هایشان در جشنواره نادیده گرفته شده است.