یک شوخی بی‌رحمانه

[شهروند] هفتاد میلیون نفر در سراسر جهان در اردوگاه‌های شلوغ پناهجویان زندگی می‌کنند؛ مردمی که شاید در انتظار رسیدن ویروس کووید-19 هستند؛ درخواست «دوری اجتماعی» برای تجمع انبوه جمعیت در اردوگاه‌های پناهجویان بیشتر به شوخی بی‌رحمانه‌ای می‌ماند. دشئر با 9 عضو دیگر خانواده‌اش در دره بقاع لبنان در چادر زندگی می‌کنند. همه آنها از جنگ داخلی سوریه پناهنده شده‌اند. حدود 500 نفر دیگر همراه آنها در اردوگاه غیررسمی زندگی می‌کنند. چادر بعدی فقط چندمتر با آنها فاصله دارد، فاصله‌ای که از آنچه توسط متخصصان بهداشت عمومی توصیه می‌شود، کوتاه‌تر است. ورق‌هایی از برزنت و پلاستیک دیوارهای بین سرپناه‌ها را می‌سازد، اما بیرون‌رفتن از چادر، آنها را در معرض خطرهایی به بزرگی ابتلا به ویروس قرار می‌دهد. منبع‌های آب جاری بین چادرهای همسایه مشترک است و گاهی اوقات از دسترس خارج می‌شود؛ آبی برای شست‌وشوی مکرر دست‌ها با صابون وجود ندارد. خانواده عبدالرزاق دشئر به جای شست‌وشوی مکرر دست که در سطح جهانی توصیه می‌شود، دستمال خود را با الکل پاک و با کلر تمیز می‌کنند. همه‌گیری ویروس کرونا هر روز نزدیک‌تر می‌شود. سحر توفیقی، سخنگوی کمیته بین‌المللی صلیب سرخ در عراق گفت: «فاصله اجتماعی یک مزیت است، یک هشتگ تعریف‌شده: #StayHome. ساکنان اردوگاه‌های پناهجویان نمی‌توانند این کار را انجام دهند، چون خانه‌ای برای ماندن ندارند.» سازمان ملل متحد و سازمان‌های امدادی این روزها با چالش سنگین حفاظت از 70 میلیون آواره جهان در برابر ویروسی مواجه هستند که بسیاری از بهترین سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی دنیا را ویران کرده است. در خاورمیانه میلیون‌ها نفر به دلیل جنگ در سوریه، جنگ با داعش و سایر درگیری‌ها مجبور به فرار و در اردوگاه‌ها، شهرک‌های غیررسمی و ساختمان‌های شلوغ و ناتمام آواره شده‌اند. میستی بوسول، مدیر سیاست‌های خاورمیانه کمیته بین‌المللی نجات می‌گوید: «همه موارد اساسی مورد نیاز برای جلوگیری از شیوع بیماری معیوب است. متخصصان هشدار می‌دهند سیستم بهداشتی ضعیف می