هنوز زود بود

ابوالفضل خطیبی، شاهنامه‌شناس، پژوهشگر زبان و ادب فارسی و عضو هیات علمی فرهنگستان بود که 21 دی ماه امسال درگذشت. به مناسبت درگذشت او مراسم یادبودی در مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی برگزار شد. در این مراسم چهره‌های فرهنگی در سوگ و بزرگداشت او سخنانی عنوان کردند. از جمله مهمانان، ژاله آموزگار، استاد فرهنگ و زبان‌های باستانی و عضو شورای عالی علمی مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی بود. او در یادبود خطیبی سوگ‌نامه‌ای نوشته بود که در بخشی از آن آمده: «هنوز خیلی زود بود که خطیبی عزیز با دوستانش وداع کند. او در آغاز دهه شصت زندگی‌اش بود؛ دوران شکفتگی و پس دادن آموخته‌ها. او هنوز بسیار سخن برای گفتن داشت. آیا در این وانفسای پژوهش، بازار کساد سنجیده سخن گفتن، برای خواندن، آموختن و تحقیق کردن زمان گذاشتن، بدون چشم‌داشت مادی قلم زدن، برای یک واژه چندین منبع را بررسی کردن، برای دستیابی به یک نسخه دست به دامان این و آن شدن که از ویژگی‌های زنده‌یاد خطیبی بود، هنوز مشتری دارد؟ آیا خطیبی‌های دیگری هنوز هستند و خواهند بود؟ از نزدیکانش شنیدم که به دلیل وخامت حالش بی‌صبرانه در انتظار عمل پیوند بود. با دلی خوش و سرشار از آرزوهای دراز که باز شاهنامه خواهد خواند و باز تحقیق خواهد کرد و باز خواهد نوشت، راهی اتاق عمل شد تا کبد دیگری از شخص درگذشته دیگری جانشین عضو او شود. غافل از این‌که جسم و روان او بیگانه‌پذیر نبود. پس قدر خودی‌ها را بدانیم پیش از آن‌که از دست‌شان بدهیم. بیگانه خودی نمی‌شود.»