نخستین گام انقلاب کوبا

دوم دسامبر 1956 میلادی، یعنی 64 سال پیش در چنین روزی، بیش از 80 انقلابی مسلح کوبایی به رهبری فیدل کاسترو و ارنستو چه‌گوارا، از بندری دورافتاده در مکزیک سوار بر قایق‌های خود راهی کوبا شدند. کوبا در این تاریخ تحت سیطره دیکتاتوری فولخنثیو باتیستا قرار داشت و نیروهای امنیتی او هرگونه صدای آزادی‌خواهانه‌ای را در گلو خفه می‌کردند. فیدل جوان و یارانش که از مدت‌ها قبل مبارزه بر علیه دیکتاتوری باتیستا را آغاز کرده بودند با هزار امید و آرزو در ساحل کوبا پیاده شدند، غافل از اینکه نیروهای ارتش از زمین و آسمان و دریا منتظرشان هستند. بسیاری از انقلابیون بر اثر حمله غافلگیرانه ارتش کشته شدند و کسانی که زنده ماندند به سمت کوه‌های سیرامائسترا فرار کردند. ارنستو چه‌گوارا در جریان این درگیری از ناحیه گردن هدف گلوله قرار گرفت و نهایتا 16 نفر از ‏‏جمع 82 چریک توانستند از مهلکه جان سالم به در ببرند. این نخستین گام جدی فیدل کاسترو برای سرنگونی باتیستا بود که به سختی شکست خورد. ‏اما 3 ‌سال بعد وقتی انقلابیون کوبایی شب ژانویه برای سرنگونی حکومت از کوه‌‌های سیرامائسترا سرازیر شدند کسی نمی‌توانست آنها ‏را شمارش کند. یکم ژانویه 1959 درحالی‌که نصف بیشتر کشورهای دنیا مشغول برگزاری جشن‌های‌سال نو بودند، خیابان‌های‌هاوانا ‏پایتخت کوبا صحنه تیراندازی‌ و درگیری نظامی بین انقلابیون کوبایی با نیروهای ارتش بود. فولخنثیو باتیستا همراه با سران کشور و امرای ارتش در کاخ خود مشغول برگزاری جشن‌‌سال نو بود که خبر ‏رسید انقلابیون وارد شهر شده و کوچه به کوچه درحال پیشروی هستند. باتیستا در این لحظه‌ ‏مهمترین تصمیم زندگی‌اش را گرفت و همراه خانواده‌اش به علاوه آن‌چه قابل حمل بود راهی فرودگاه ‌هاوانا شد. او ‏که خود 7 ‌سال پیش از این تاریخ خود با کودتایی بدون خونریزی حکومت کارلوس پریو را ساقط کرده بود، با شنیدن نخستین صدای گلوله یاران کاسترو عطای حکومت را به لقایش بخشیده و از کوبا فرار کرد.‏ کمتر از دو ماه پس از فرار باتیستا، فیدل کاسترو سمت نخست وزیری کوبا را پذیرفت. کاسترو پس از به قدرت رسیدن بارها در توضیح چرایی حرکت خود گفته بود به دنبال کمونیسم یا