چوپان یک پا ندارد

[شهروند]  «مهدی چنانی» چهارده ساله از عشایر کوچ‌رو خوزستان یکشنبه بیست‌وچهارم فروردین بر اثر انفجار مین در حوالی پادگان شهید فرجوانی مچ یک پایش را از دست داد. خبری کوتاه از چهارمین و نخستین کودک قربانی مین در‌ سال99. قربانیانی که بعد از گذشت بیش از 20سال از جنگ هشت‌ساله ایران و عراق هنوز خبرساز می‌شوند، به‌طوری که به گفته رضا نجاتی، مدیرکل امنیتی و انتظامی امور مرزی استان خوزستان در سال‌های 85 تا 96 نزدیک به 54نفر از بومیان و مرزنشینان بر اثر انفجار مین و ادوات جنگی جان‌باخته و 200نفر مجروح شده‌اند.     احمد چنانی، پدر مهدی هنوز بهت‌زده، اتفاقی را که برای پسرش افتاده است، مرور می‌کند: «هنوز باورم نمی‌شود پسرم یک پایش را از دست می‌دهد. بعد از این چطور می‌خواهد زندگی کند؟» او یکشنبه پدر بیمارش را به اهواز برده بود که خبر رسید: «ما اهل عشایر شهرستان شوش هستیم. مهدی مثل همیشه رفته بود کمک عمویش برای چِرای دام. روی تپه‌های نزدیک پادگان شهید فرجوانی. همیشه می‌رفت، اما این‌بار مثل همیشه نبود. حوالی کارخانه قندوشکر ساکنیم. کوچ ذات زندگی‌مان است و چِرا بخشی از کوچ و زندگی عشایری. مهدی به‌دنبال گوسفندها می‌دویده که پایش روی مین می‌رود. خدا را شکر که می‌دویده. اگر پسرم می‌ایستاد برای همیشه از دستش می‌دادم.» بعد از انفجار مین، مهدی بی‌هوش گوشه‌ای از زمین پهن شد و صدای وانت‌پیکان یکی از اهالی شد همه امید عمویش برای رساندن او به نخستین بیمارستان و پدر مهدی می‌گوید: «در مسیر به من خبر دادند چه اتفاقی افتاده. حوالی ساعت 4 بعدازظهر بود. تا مهدی را به بیمارستان امام (ره)برسانیم، ساعت شده بود 5 بعدازظهر. بیمارستان هیچ‌کاری برایش نکرد. زخم را شست‌وشو دادند و باند کردند. گفتند دکتر نداریم و باید مهدی یک هفته در بیمارستان بماند تا بعد تصمیم به جراحی بگیریم، البته به شرط عفونت‌نکردن زخم. درنهایت ساعت 2 نیمه‌شب مهدی را مرخص‌کردیم. نمی‌توانستم بایستم و شاهد از دست رفتن پسرم باشم.» شرط بیمارستان برای مرخص‌کردن مهدی پرداخت هزینه خدمات بود، مبلغی  ح