آثار روانی و اجتماعی سیل هنوز باقی است

  [امیرحسین احمدی] این روزها دوباره سازمان هواشناسی درباره وقوع بارش‌های سیل‌آسا در کشور هشدار داده است. هنوز یک‌سال از سیل فروردین‌ماه 98 نگذشته و پیامدهای آن اتفاق به‌صورتی محسوس در زندگی اجتماعی و اقتصادی نمایان است. حالا وقت مناسبی است برای آنکه درس‌های سیل فروردین‌ماه مرور شود. لرستان یکی از استان‌های متأثر از سیل بود. سیل آمد و پلدختر را زیر آب برد؛ نوروز برای پلدختر روز سیل بود؛ روزی که یکی از رانندگان پلدختر از آن این‌گونه یاد می‌کند: «سیل کاری کرده بود که یکی مثل من که هر روز در این خیابان‌ها رفت‌وآمد می‌کند، دیگر پلدختر را نمی‌شناخت.» سیلاب آمد و رفت، اما آثار خود را به یادگار بر جان پلدختر گذاشت. همچنان پس از یک‌سال، اهالی پلدختر از صدای غرش رودخانه می‌ترسند و خانه‌های خراب‌شان در جای‌جای شهر و روستاها باقی مانده است. تنها آثار سیل ویرانی خانه‌ها، زمین‌ها و دامداری‌ها در شهر و روستاها نبود؛ سیل در جان‌ مردم هم رسوخ کرده بود؛ پیامدی که هر بلای طبیعی می‌تواند با خود بیاورد. مجتبی ترکارانی، دبیر انجمن جامعه‌شناسی شهر خرم‌آباد و جامعه‌شناس توسعه، تحقیقات بسیاری درباره چالش‌های جامعه لرستان پیش از سیل و بازتولید این چالش‌ها پس از سیل انجام داده است؛ چالش‌های اقتصادی، قومی، سیاسی و فرهنگی. او که خودش اهل پلدختر است در این یک‌سال به روستاهای سیل‌زده بسیاری رفته و تحقیقاتی درباره آثار سیل بر زیست مردم پلدختر انجام داده است. ترکارانی می‌گوید شیوه کمک‌رسانی انجمن‌ها، سمن‌ها و گروه‌های دیگر با وجود اینکه از احساسی انسان‌دوستانه برمی‌آمد، آثار سوئی هم بر زندگی مردم پلدختر داشت. گفت‌وگوی او را با «شهروند» می‌خوانید.