محصور میان نفت و زباله

[لیلا مهداد] همسایگی‌شان چهل ساله شد. از همان وقت که پیت‌ها از نفت چاه پر می‌شدند و آتش می‌گرفتند برای آزمایش تا امروز که لوله‌ها از جلوی «صُفیره» روی زمین خزیده و رفته‌اند تا پشت روستا. لوله‌های پیر به جیرجیر افتاده‌ و شده‌اند بلای جان زمین‌های کشاورزی تا بذرها، جان جوانه‌زدن نداشته باشند. هشتاد خانوار «صُفیره» در بخش غیزانیه اهواز چشم‌شان به زمین‌هاست، برای کاشت و برداشت روزی‌، اما آب نمک‌زدایی، چاه‌ها و لوله‌های نفت جان زمین‌ها را گرفته‌اند. اهالی گاز و نفت و سوختن فیلترها را مشکل امروز و دیروز «صُفیره» نمی‌‌دانند. آنها چند وقتی است با بو و دود پسماندی که از اهواز خودش را به نزدیکی روستا رسانده، در ستیزند. آتش زدن پسماندها به وقت شب‌هاست؛ آتشی که دودش اهالی «صُفیره» را خانه‌نشین کرده و تا نزدیکی اهواز خودش را رسانده.   مسئولان محلی می‌گویند با شکسته‌شدن یکی از خطوط انتقال آب، مخلوطی از آب و پساب آلوده نفتی، تا یک قدمی گندم‌زارها و نخلستان‌های روستا رسیده است؛ نمونه‌اش شهید نواصری، رئیس شورای روستای صفیره که نیمه بهمن به «ایرنا» گفت با شکسته‌شدن یکی از لوله‌های آب واحد ۴ شرکت نفت و گاز کارون از روز پنجشنبه، مخلوطی از آب و پساب آلوده نفتی به سمت روستا جاری شده است: «پیش از این و در شهریور گذشته لوله پساب کارخانه نمک‌زدایی این واحد نشت کرده بود، اگرچه این لوله تعمیر شد، اما گودال‌های بزرگی از پساب آلوده نفتی باقی مانده که به شکل حوضچه‌ای در یک کیلومتری روستا و زمین‌های کشاورزی درآمده است؛ اکنون با جاری‌شدن آب از شکستگی لوله انتقال آب، این مواد آلوده به سمت زمین‌های روستا حرکت کرده و کشاورزان نگران سرایت آن به گندم‌زارها و نخیلات منطقه‌اند.» رسول ساکی، بخشدار غیزانیه هم گفته است دود غلیظ و بوی نامطبوع، بیش از 8هزار نفر از جمعیت روستاهای این بخش را با مشکل روبه‌رو کرده است. روستای صفیره در ۳۰ کیلومتری شرق اهواز حالا از یک طرف با آلودگی‌های ناشی از مدفن پسماندهای اهواز روبه‌روست و از سوی دی