کوه فولاد و پرچ بر فراز خلیج سانفرانسیسکو

پل معروف «گلدن گیت» شهر سانفرانسیسکو را به شمال ایالت کالیفرنیا وصل می‌کند. استفاده از صفت «طلایی» یا «گلدن» به خاطر موقعیت فوق‌العاده‌ این پل است که دسترسی بیش از یکصد شهر آمریکا به ساحل اقیانوس آرام را هموار می‌کند.   گلدن گیت 1300 متر طول و 27 متر عرض دارد که در آن 6 خط برای رانندگی و دو پیاده‌رو تعبیه شده است. عرض خطوط ماشین‌رو 19 متر و پیاده‌رو 3 متر است. سطح خیابان حدوداً 67 متر بالاتر از آب قرار دارد. کل وزن پل گلدن گیت 80 هزار تن است. دو برج  و دو کابل فولادی به عنوان بازو، عرشه پل را مهار کرده‌اند. داخل هر کدام از کابل‌ها 12 هزار کیلومتر سیم و در برج‌ها حدوداً 600 هزار میخ پرچ به کار رفته است.   رنگ بدنه این پل، نارنجی مایل به قرمز است. این رنگ که به «نارنجی بین‌المللی» معروف است، می‌تواند از جداره‌های پل در برابر آب و رطوبت محافظت کند و در هوای مه‌آلود هم به راحتی پیداست.   «گلدن گیت» از زمان احداث در سال 1937، تا چند دهه طولانی‌ترین پل معلق جهان به شمار می‌آمد تا این‌که سال 1964 تکمیل پل «ورازانو ناروز» در نیویورک رکورد آن را شکست.   فرانکلین روزولت سی و دومین رئیس‌جمهوری آمریکا پل گلدن گیت را افتتاح کرد. او به جای آن‌که شخصاً در مراسم برش روبان و آغاز بهره‌برداری از پل شرکت کند، این کار را از راه دور (از طریق تلگراف) انجام داد!   پیش از این‌که گلدن گیت به اتمام برسد، سانفرانسیسکو دومین پایانه ترانزیتی شلوغ در جهان را داشت، اما بعدها این پل و سیستم منحصربه‌فردش، بار ترافیکی این منطقه را کم کرد.   «پل گلدن گیت» محلی‌ است که بیشترین خودکشی‌های جهان در آن‌جا رخ می‌دهد و از این نظر رتبه‌ نخست را در دنیا دارد. نخستین کسی که از روی گلدن گیت پایین پرید و خودش را کشت، یکی از کهنه‌سربازان جنگ جهانی اول بود. نام او هارولد وبر نام داشت و در 7 آگوست 1937 به زندگی‌ خود پایان داد.   بر روی این پل تلفن‌هایی وجود دارد برای کمک به افرادی که قصد دارند به زندگی خود پایان بدهند. این افراد در صورت تم