نخستین نخست‌وزیر انقلاب

صدو‌سیزده‌ سال پیش درچنین روزی، برابر دهم شهریور 1286 خورشیدی، مهندس مهدی بازرگان، در تهران به دنیا آمد. استاد دانشگاه، رئیس دانشکده فنی دانشگاه تهران، معاون وزیر فرهنگ کابینه اول دکتر محمد مصدق، رئیس هیأت خلع ید از شرکت نفت انگلیس، نماینده نخستین دوره مجلس شورای اسلامی و نهایتا هفتاد‌وپنجمین نخست‌وزیر ایران و رئیس دولت موقت انقلاب اسلامی از جمله عناوینی هستند که می‌توان برای معرفی هرچه بیشتر این سیاستمدار شهیر ایرانی از آنها استفاده کرد. هرچند نام مهدی بازرگان در تاریخ سیاسی ایران بیش از هرچیز با ریاست او بر نخستین دولت تشکیل شده، بعد از سقوط رژیم پهلوی گره خورده است. دولتی که بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران در بدو ورود به وطن یعنی دوازدهم بهمن 1357 خورشیدی بر برپایی هرچه سریع‌تر آن تأکید داشتند و این مهم سه‌روز بعد یعنی از پانزدهم بهمن 1357 با محوریت مهندس بازرگان به منصه ظهور رسید. دولت بازرگان طی 9ماه فعالیت مخاطرات سیاسی بسیاری را در عرصه سیاست داخلی و خارجی تجربه کرد و در نهایت بعد از تسخیر سفارت ایالات متحده آمریکا در تهران از سوی دانشجویان انقلابی چاره‌ای جز استعفا پیش پای خود ندید. مهندس بازرگان پس از پایان عمر دولت موقت در انتخابات نخستین دوره مجلس شورای اسلامی به‌عنوان نماینده مردم تهران برگزیده شد و پس از طی این دوره، زیست در حاشیه دنیای سیاست را به درگیری مستقیم در آن ترجیح داد. او سی‌ام دی ١٣٧٣ خورشیدی، در 87سالگی درگذشت.