جیب خالی، لبنیات را به آن سوی مرزها می‌برد

[شهروند] قطار گرانی وقتی به ایستگاه لبنیات رسید خطر حذف شیر، ماست و پنیر از سبد غذایی مردم بیشتر شد. افزایش قیمت‌ها با اقتصاد راکد جامعه گره خورد. مرداد ماه بود که لبنیات 30‌درصد گران شد؛ گرانی که گفته می‌شد به دلیل بالارفتن هزینه‌های تولید و تحت ‌تأثیر شرایط اقتصادی کشور است و هیچ ربطی به تولیدکننده ندارد.با این افزایش قیمت باز توان خرید مردم کمتر شد این در حالی بود که فرهنگ مصرف شیر و لبنیات در کشور ما ضعیف است. آن‌طور که مسئولان می‌گویند سرانه مصرف لبنیات در کشور ما 80 کیلوگرم است اما میانگین مصرف جهانی 160 کیلوگرم و این رقم در کشورهای اروپایی و آمریکا به 350 تا 500 کیلوگرم می‌رسد، اما واقعیت این است که سرانه مصرف در کشور ما حتی کمتر از این رقم است که برخی آن را تا 55 کیلوگرم هم اعلام کرده‌اند و این یعنی فاجعه. حالا کار به جایی رسیده که بی‌پولی مردم محصولات لبنی را روی دست تولیدکنندگان گذاشته تا جایی که کار به صادرات این محصول  رسیده است و دبیر اتحادیه تولیدکنندگان صنایع لبنی خراسان  در این زمینه می‌گوید: «تولید به اندازه نیاز کشور است اما مردم به دلیل وضع بد اقتصادی نمی‌توانند لبنیات مصرف کنند؛ به همین دلیل مجبور به صادرات این محصولات هستیم.» این نخستین‌باری نیست که صنایع لبنی قیمت‌ها را افزایش می‌دهند. آنها سابقه طولانی در این کار دارند، حتی شده در طول‌ سال سه، چهار بار قیمت‌ها را افزایش داده‌اند و پس از آن ستاد تنظیم بازار را تحت فشار قرار داده و افزایش قیمت را به تصویب رسانده‌اند. کارخانه‌های لبنی توجیهاتی برای خودشان درباره افزایش قیمت دارند که البته بخشی از آنها درست است. آنها تورم بازار، بالارفتن قیمت محصولات وارداتی و افزایش قیمت شیر خام را دلیل بالابردن قیمت اعلام می‌کنند اما این افزایش قیمت باید تناسبی با شرایط موجود هم داشته باشد. در حالی ‌که گرانی  لبنیات کلافی سر درگم بود، پیچیدگی ارزی، تولید داخلی‌نداشتن و نژاد گاوها غائله کره را هم ساخت. بیشتر از ۵۰‌درصد کره ایران وارداتی است. سعید صارمی، معاون دفتر تنظیم بازار وزارت صنعت، معدن و تجارت، در مورد افزایش قیمت کره خوراکی گفته بود: «میزان نیاز کشور به