بازگشت اجباری

‏  [الناز محمدی] یک بار دیگر قرار است کودکان کار غیرایرانی از خیابان‌های تهران «جمع» شوند، اما این بار مقصد فرق می‌کند. این بار نه سه مرکز قرنطینه سازمان بهزیستی که مرزهای ایران منتظر رسیدن حدود 380 کودکی‌اند که قرار است آنها را از خیابان‌های تهران ببرند و به خیابان‌های هرات و دیگر ولایت‌های افغانستان برسانند؛ چه آنها را که خانواده‌هایشان را پشت سر گذاشته و به ایران آمده‌اند  و چه کودکانی که با پدر و مادرهایشان در ایران زندگی می‌کنند؛ شروع دوباره یک سفر خانوادگی. خبر در میان هراس کرونا گم شد و از پنجشنبه‌ای که گذشت، اضطراب دوباره به خانه‌های کودکان کار و خیابان بازگشته است؛ خانه‌هایی به وسعت خیابان‌های شهر. 6 ماه پس از اجرای طرح ساماندهی کودکان کار و انتقال حدود 400 نفر از آنها به سه مرکز یاسر، بعثت و شهدای افسریه در تهران، حالا استانداری و بهزیستی به توافق‌نامه‌ای رسیده‌اند برای فرستادن 380 کودک از آن 400 نفر، به کشورهایشان که اهل ایران نبودند. خبر را انوشیروان محسنی‌بندپی، استاندار تهران اعلام کرده؛ او گفته است که ساماندهی ضربتی کودکان کار ضرورت دارد و از استقرار تیم پزشکی برای جلوگیری از شیوع کرونا در میان کودکان کار خبر داد. نکته اما در جمله‌های بعدی است: «طبق توافق‌نامه‌ای که پیش از این با بهزیستی منعقد شده است، ساماندهی کودکان کار باید به شکل ضربتی و با سرعت بیشتری در این شرایط انجام‌شود. طبق این توافق‌نامه کودکانی که جمع‌آوری می‌شوند، اگر حضور آنها برای بار نخست باشد، با مراجعه و تعهد خانواده‌ها تحویل داده می‌شوند. در مورد کودکانی که برای دومین بار و باوجود تعهد جمع‌آوری می‌شوند، در مدت هشت روز باید تعیین‌تکلیف شوند و اگر کودکان ایرانی بودند، تحویل مراکز بهزیستی داده شوند و اگر از اتباع بودند، تمهیدات و تسهیلات لازم برای خروج آنها از مرز فراهم شود.»