مشکلات گفتاری در کودکان اعتمادبه‌نفس آنها را کم می‌کند

[ملیحه محمودخواه] (خاله چلا بابا سینینی نمی‌خله برام!) پرسید:   «خاله‌جان چی می‌گی متوجه نشدم.»  و مادر بلافاصله برای خاله توضیح داد که مهدخت در مورد شیرینی صحبت می‌کند و گلایه دارد که چرا پدرش برای او شیرینی نمی‌خرد. مهدخت چهارساله‌ونیمه است و همه عاشق حرف‌زدن او هستند و می‌گویند شیرین‌زبان است. اما بسیاری از صحبت‌های او را تنها مادرش متوجه می‌شود؛ هر جا که می‌روند مادر مترجم صحبت‌های دخترش می‌شود و باید مدام حواسش به این باشد که مهدخت به دلیل آنکه نتوانسته منظورش را به دیگران بفهماند، بغض نکند. پدربزرگ و مادربزرگ او اعتقاد دارند که پدرش هم در کودکی همین‌طور بوده و با رفتن به مدرسه مشکل گفتارش برطرف شده است؛ اما خاله‌جان نظر دیگری دارد، او اصرار زیادی می‌کند که به مهدخت تخم کفتر بدهند تا زبانش باز شود ولی چاره این کار نه صبر است و نه تخم کفتر. کودکانی که با این مشکل روبه‌رو هستند نیاز به گفتاردرمانی دارند و این موضوعی است که نباید از آن غافل بود. دبیر انجمن علمی گفتاردرمانی ایران معتقد است که راه درمان این کودکان شرکت در جلسات گفتاردرمانی است و بی‌توجهی به این موضوع باعث کاهش اعتمادبه‌نفس آنان در بزرگسالی می‌شود. از یک سالگی پدر و مادرها با تک‌کلمه‌های بچه‌ها ذوق می‌کنند و هر بار کودک کلمات تکراری را که یاد گرفته، تکرار می‌کند قند توی دل آنها آب می‌شود اما وقتی کودک شمع دو سالگی‌اش را فوت می‌کند می‌تواند جملاتی دو کلمه‌ای بگوید و کم‌کم دامنه کلمات و جملاتش گسترش پیدا می‌کند. افزایش این توانایی گفتاری در همه کودکان یکسان نیست به اعتقاد هوشنگ دادگر، دبیر انجمن علمی گفتاردرمانی ایران، روند رشد کلماتی در برخی از کودکان کندتر پیش می‌رود اما اگر خانواده‌ها زودتر به این موضوع واقف شوند راحت‌تر می‌توانند این مشکل را در کودکان برطرف کنند و دوره درمان کوتاه می‌شود. اما وقتی کودک به پنج سالگی می‌رسد و خانواده‌ها آن ‌زمان برای گفتاردرمانی اقدام می‌کنند، طول درمان بیشتر شده و راندمان نیز به تبع آن کم می‌شود. گفتاردرمانی علمی جدید در کشور