با کتاب آشپزی می شود آشپز شد؟

‏  [سامان موحدی‌راد] کتاب‌های آشپزی از آن دست کتاب‌هایی هستند که با هر سلیقه مطالعاتی در کتابخانه‌های بیشتر خانه‌ها جای گرفته‌اند. منطق کاربردی این کتاب‌ها موجب شده تا حداقل اسم یکی، دو جلد از این دست کتاب‌ها به گوش هر کسی آشنا باشد و یکی، دو موردشان در جمع پرفروش‌ترین کتاب‌های تاریخ انتشارات ایران هم جا خوش کند. همچنین هر ساله بر تعداد کتاب‌هایی که در این دسته‌بندی‌ها جای می‌گیرد، افزوده می‌شود و نویسندگان بیشتری به سراغ نوشتن کتاب‌های آشپزی می‌روند. با وجود فراگیری کتاب‌های آشپزی، تجربه استفاده از این کتاب‌ها در میان کاربران متفاوت است. بسیاری آشپز شدن‌شان را مدیون کتاب‌های آشپزی هستند و برخی دیگر تجربه ناموفقی در استفاده از این کتاب‌ها دارند. از سوی دیگر، از آنجایی که آشپزی در ایران بیشتر به‌صورت تجربی منتقل شده است، کتاب‌های آشپزی منتقدانی هم در حوزه تجربه‌گرایی دارد؛ آنهایی که معتقدند آموزش آشپزی به‌صورت سنتی و سینه به سینه از کتاب‌ آشپزی موثرتر است. بنابراین آنان توصیه‌های پدران و مادران خود را در آشپزی موثرتر از کتاب‌های آشپزی می‌دانند. در مجموع این انگاره ذهنی در بسیاری از افراد وجود دارد که با «کتاب‌های آشپزی نمی‌توان آشپز خوبی شد». اما این حرف تا چه میزان صحیح است؟