بشریت در عصر بی‌اعتمادی

  [ مالکوم لوکار | سردبیر مجله هلال‌احمر صلیب سرخ ] هیاهوی «اخبار جعلی»؛ سوءاستفاده و رسوایی در سیستم‌های تجارت و جوامع مدنی؛ اطلاعات شخصی فروخته شده به بهترین ‏پیشنهاد دهنده؛ الگوریتم‌های دستکاری‌کننده محتوای رسانه‌های اجتماعی؛ ربات‌های آنلاین، فاکتورهای سرگردان و ‏نوشتارهای نفرت‌انگیز. این عبارت‌ها فهرستی از بالاترین ترندهای دنیای امروز هستند که هر چه بیشتر به از بین رفتن اعتماد ‏عمومی در جوامع ادامه می‌دهند و اصلا عجیب نیست اگر سوالاتی از جنس تعریف اعتماد و بی‌اعتمادی در زندگی روزمره ما ‏به وجود آمده باشد. نرم‌افزارها و اپلیکیشن‌ها به‌طور مداوم از ما می‌خواهند درخواست‌هایی از منابع ناشناخته را ‏‏«پذیرش»، «مورد اعتماد»، «مسدود» یا «انکار» کنیم؛ شواهد رویدادهای عصر حاضر نشان می‌دهد که اعتماد، این برچسب مهم ‏همبستگی اجتماعی، روزبه‌روز شکننده‌تر می‌شود. پذیرش‌کنندگان چه کسانی هستند؟ روی حرف من حساب نکنید؛ «‏Edometman Tract Barometer‏ »، پژوهش ‏جهانی سالانه است که نگرش مردم نسبت به نهادهای کلیدی جامعه مانند رسانه‌ها، دولت، تجارت و نهادهای مردم نهاد و ‏غیردولتی را ارزیابی می‌کند؛ نتایج اخیر این پژوهش نشان می‌دهد اعتماد در این سیستم‌ها در سال‌های اخیر ‏کاهش داشته و در‌سال 2019 با اندکی فشار روبه‌رو شده. تنها یک نفر از پنج نفری که از 27 بازار در سراسر دنیا انتخاب شده و در ‏نظرسنجی‌سال 2019 شرکت کرده‌اند، احساس می‌کرد که به‌طورکلی «سیستم» برای آنها کارآمد است. این واقعیت ‏برای موسساتی که محصولاتی می‌فروشند، اطلاعاتی ارایه می‌دهند یا سعی می‌کنند دنیا را به مکانی بهتر تبدیل کنند، ‏چالش‌های بزرگی ایجاد می‌کند. با این حال اعتماد نداشتن لزوما چیز بدی نیست. به‌عنوان مثال، در مناطق درگیری یا ‏ناامنی، بی‌اعتمادی اغلب برای بقا مهم است. حتی در کشورهای در صلح هم، تردیدِ سالم اغلب فضیلت تلقی می‌شود.‏ مسدود یا بلاک‌کنندگان چطور؟ در