با الجزایر، از «نبرد الجزیره» تا «روز شغال»

66 سال پیش، برابر یکم نوامبر 1954 میلادی، سازمان آزادی‌بخش الجزایر به ریاست احمد بن‌بلا، در قاهره اعلام موجودیت کرد. از این تاریخ تا جولای 1962 که استقلال الجزایر توسط فرانسه به رسمیت شناخته شد، طی 8 سال خشونت بسیاری از هر دو طرف اعمال شد و خون‌های بسیاری بر زمین ریخت. بخشی از این وقایع در فیلم ماندگار «نبرد الجزیره» ساخته جیلو پونته‌کوروو در سال 1966 به تصویر کشیده شده است. در واقع فرانسوی‌ها بعد از چند حرکت ناموفق برای کوتاه کردن دست انگلستان از هند، به این نتیجه رسیدند که باید به دنبال ساختن مستعمرات خود باشند. از همین رو آفریقا را برای مستعمره‌سازی برگزیدند. مستعمرات فرانسه بین سال‌های 1919 تا 1939 که کشورهایی چون الجزایر، مراکش، تونس، بورکینافاسو، ساحل عاج، گینه، مالی، موریتانی، نیجر، سنگال، توگو، بنین، کامرون، چاد، آفریقای مرکزی، گابون و جمهوری کنگو را شامل می‌شد، حدود 12 میلیون کیلومترمربع را در بر می‌گرفت که چیزی در حدود 8 درصد مساحت کره زمین بود! فرانسه در نهایت نتوانست مستعمره‌های خود را حفظ کند و یکی یکی به همه‌شان استقلال داد اما این میان استقلال الجزایر کمی سخت‌تر و دردناک‌تر از بقیه محقق شد. اعطای استقلال به الجزایر را بیش از هر چیز باید به پای مشی شارل دوگل رئیس‌جمهوری وقت فرانسه نوشت. تصمیم دوگل برای دادن استقلال به کشورهای آفریقایی خصوصاً الجزایر با مخالفت‌های داخلی شدیدی مواجه شد که یک شمه کوچک آن در فیلم ماندگار فرد زینه‌مان یعنی «روز شغال» به تصویر کشیده شد. در این فیلم برخی دولتمردان، سیاستمداران و نظامیان فرانسوی که مخالف اعطای استقلال به الجزایر هستند یک آدمکش را برای حذف دوگل اجیر می‌کنند.