[ نیره خادمی ] گروه ارکستر سازهای ملی هم در روزهای شیوع کرونا مثل بقیه هنرمندان قطعاتی را برای ارایه در فضای مجازی منتشر کردند؛ قطعاتی که به گفته رهبر این ارکستر ضبط هر کدام حدود 4 تا 5میلیون تومان هزینه داشته است، بنابراین به دلیل مشکلات مالی هنوز نتوانستهاند قطعه سوم را کامل کنند. برخلاف تصور عموم درباره مرفهبودن موزیسینها اما حالوروز آنان در شرایط کرونا، صعود یکباره قیمتها و بیکاری چندان تعریفی ندارد، درست مثل هنرمندان تئاتر، با این تفاوت که تئاتریها به صورت دستوپا شکسته توانستند چند اجرا روی صحنه ببرند، اما در عرصه موسیقی حتی این اتفاق هم نیفتاد. علیاکبر قربانی درباره مشکلات هنرمندان موسیقی، مصائب ناشی از کرونا و بیثباتیهای حاکم بر جامعه به «شهروند» میگوید که نهتنها بیکاری هنرمندان تاکنون وجود داشته است که حتی تا پایان سال هم چندان امیدی برای کار و اجرای آنان وجود ندارد. «درحال حاضر همه مشاغل کار خود را هرچند به صورت محدود آغاز کردهاند، جز هنرمندان. اجراها از اسفند ماه بهطور کامل متوقفشد، دانشگاهها تعطیل شد و کلاسهای آموزشی آنلاین هم که چندان کششی ندارد، در صورتی که ما هم برای نوروز برنامه اجرا داشتیم. قبل از اسفند کنسرتهایی که در شیراز و تبریز داشتیم، به علت شرایط پیش آمده در کل کشور به دو اجرا ختمشد. همه اینها به بدنه موسیقی آسیب وارد کرد، درحالیکه یک گروه برای هر کنسرت دستکم چند ماه زحمت میکشند و تمرین میکنند. چیزی که بیشتر همه را نگران میکند این است که تا کی این شرایط ادامه خواهد داشت؟ آیا سرانجام بخش دولتی برای این قضیه فکری خواهد کرد یا اینکه موزیسینها باید جمع کنند و کار دیگری انجام دهند؟ بههرحال عده زیادی از این طریق امرار معاش میکنیم. تا الان که بیکار بودهایم، محرم و صفر هم کار ما تعطیل است، بنابراین هیچ امیدی برای کار تا پایان سال نیست.» او میگوید که در این شرایط اگر هنرمند سرمایهای نداشته باشد و یکسال نتواند کار کند، چطور میتواند در برابر شرایط اقتصادی و تورم تاب بیاورد. «فرهنگ تنها چیزی است