وقتی ثبات خوزستان از دل کوره‌های فولاد بیرون می‌آید

در مناسبات توسعه، گاه یک کارخانه، فراتر از خطوط تولید و سودآوری‌اش، به یک لنگر پایداری اجتماعی بدل می‌شود. آنجا که فقدان اشتغال، مهاجرت نخبگان، تهدید سرمایه اجتماعی و شکنندگی انسجام محلی، سایه‌به‌سایه زیست روزمره مردم در کمین نشسته، بنگاه تولیدی دیگر فقط یک «بنگاه» نیست؛ زیرساختی است برای حفظ آرامش، امید و حتی امنیت ملی. فولاد خوزستان، دقیقاً در همین جایگاه ایستاده است.