در حالی که جنگلهای ایران به عنوان یکی از ارزشمندترین سرمایههای طبیعی کشور نیازمند حفاظت جدی هستند، برداشت گسترده درختان شکسته و افتاده به بهانه حفظ جادههای جنگلی و کاهش قاچاق چوب، نگرانیهای بسیاری را برانگیخته است. بدهی سازمان منابع طبیعی به شرکتهای بهرهبردار چوب و فشارهای ناشی از طلبهای انباشته، این سوال را مطرح میکند که آیا منابع طبیعی کشور قربانی جبران بدهیها شده است؟