تکریم افراد در جامعه اهمیت زیادی دارد، زیرا نهتنها انگیزه فردی را افزایش میدهد، بلکه به تقویت هویت جمعی و همبستگی اجتماعی کمک میکند. نهادهای مختلف مسئولیت دارند که فرهنگ تکریم را در جامعه گسترش دهند و به کسانی که در سکوت و در سایههای زندگی روزمره خود خدمات بزرگی ارائه میدهند، توجه ویژهای داشته باشند. اما آیا این اقدامات بهتنهایی کافی است؟ یا باید تمامی نهادها با رویکرد مشابهی به گسترش فرهنگ تکریم و الگوسازی در جامعه بپردازند؟