وقتی پای پدرام نامجو برای اولینبار به یک مسابقه رسمی باز شد، خبری از سکو و مدال نبود. اهواز، با گرمای همیشگیاش، میزبان نخستین تجربه رقابتی او بود؛ مسابقهای که با رتبه هشتم برایش به پایان رسید. شاید برای خیلیها این پایانِ راه بود، اما برای پدرام، فقط یک شروع بود. همانجا بود که فهمید این مسیر، سخت است اما ارزشش را دارد. او از همان ابتدا یاد گرفت که رقابت نهتنها با دیگران، بلکه با خودش هم هست. اهواز، با تمام سادگیاش، برای پدرام جایی شد برای شناختِ خود، شناخت محدودیتها و نقطهضعفهای خودش که …