این روزها که بحث تشکیل وزارت آب و محیط زیست مطرح است، در ابتدا ممکن است موضوعی خوشحالکننده به نظر برسد، بهویژه آنکه نقطه ضعف و چالش بزرگ ایران، موضوع کمآبی و آثار ناشی از آن است و بحران آب، یکی از مسائل بسیار جدی و مخاطرهآمیز کشور به شمار میآید، اما آیا با ساختار کنونی سازمان محیط زیست، ساختار فعلی بخش آب کشور و چارچوبهای حکمرانی موجود، این ادعا منجر به تحولی واقعی و راهحلی کارشناسی برای مشکلات زیستمحیطی کشور خواهد شد؟