وقتی اعتراض تبدیل به کالا می‌شود

در حالی‌ که رسانه‌های داخلی و خارجی از جعفر پناهی به‌عنوان فیلم‌سازی معترض و قربانی سانسور یاد می‌کنند، نگاهی دقیق‌تر به فیلم‌های او – از «تاکسی» و «سه رخ» تا «خرس نیست» – تصویری دیگر ارائه می‌دهد: تصویری که بیش از آن‌که از دل جامعه بجوشد، برای فستیوال‌های بین‌المللی ساخته شده است. آیا پناهی، به‌جای بازتاب صدای بی‌صدایان، روایتگر نسخه‌ای کلیشه‌ای و تحریف‌شده از جامعه ایران نیست؟ این گزارش، نگاهی بی‌پرده به سینمای پناهی دارد.