جمالزاده میگفت که وقتی کاوه تعطیل شد و تقیزاده به ایران بازگشت چند صباحی توانست با کارهای گهگاهی نان و پنیری برای خود تامین کند تا روزیکه یکی از آشنایانش در سفارت ایران در برلن به سراغش رفت و گفت که در سفارتخانه صحبت از این بوده که چون هیچ یک از اعضاء سفارت به زبان آلمانی سلطه ندارند.