کاش چنار بودم

اینک آخرین پنجشنبه سال است و بهار همین چند روز دیگر آغاز می‌شود. گل‌ها و درخت‌ها جوانه سبز خود را هویدا می‌کنند و دشت‌های باران‌دیده به سبزی می‌گراید. آدم‌ها دعای تحویل می‌خوانند‌ اما نوعا تحولی در خود نمی‌یابند؛ در‌حالی‌که گیاهان خواب‌رفته بیدار می‌شوند و با گذشت یک سال، تحول تدریجی خود را نشان می‌دهند. در‌این‌میان چهره شاخص و بلند دشت و شهر، چنار به جوانه‌های خود برای گستردن برگ‌ها رخصت می‌دهد. دیری نمی‌گذرد که برگ‌ها پهن و گسترده شده و اشعه تابناک خورشید را دریافت می‌کند و در عوض سایه خود را بر …