خشونت علیه زنان در ابعاد مختلف، از خشونتهای خانگی گرفته تا قتلهای موسوم به «ناموسی»، یکی از مهمترین معضلات اجتماعی و حقوقی در ایران به شمار میرود. این پدیده نهتنها تهدیدی جدی برای امنیت فردی زنان است، بلکه به منزله خللی در نظم عمومی و سلامت اجتماعی نیز تلقی میشود. در چنین شرایطی، تدوین و تصویب قوانین بازدارنده میتواند نقشی کلیدی در کاهش این معضل ایفا کند.