مرگ خیال، تولد یک گورستان

راسته کاج‌ها را می‌گیرم و عددها را می‌خوانم تا به قبر «خیال» برسم: قطعه ۱، ردیف ۱، شماره ۱. کارمند ساده شهربانی تا آخرین لحظات عمرش روی تختی در بیمارستان شرکت نفت، خبر نداشت قرار است سالیان سال او را به‌ عنوان یکی از «نخستین»های تاریخ معاصر ایران به یاد بیاورند. مهین‌دخت خیال می‌گوید: «در همان روزها بود که به‌ طور اتفاقی مطلبی در روزنامه کیهان خواندم که افتتاح بهشت زهرای تهران بود.