«قیصر» تنها فیلمی جنایی یا ملودرامی در ستایش انتقام نیست. بیانیهای است در باب جوانمردیِ زخمخورده و غیرتِ به حاشیه راندهشده. اعتراض خاموشِ طبقهی فرودست شهری است در جامعهای که «فرد» در آن کسی را جز «خود» ندارد . در مرکز جهانِ فیلم، قیصر است با خشمی که از ناجوانمردی لبریز است.