این مردم نجیب؛ فعالیت اقامتگاه‌های رایگان، کمک به سالمندان جنگ‌زده و ایجاد پناهگاه برای حیوانات بی‌پناه

از نخستین روز که پهنه جنگ وارد خانه‌های مردم ایران شد و هشدار پشت هشدار، از تخلیه تهران خبر می‌داد، اگرچه ترس و تنش و اضطراب هم بود، اما تلاش برای مرعوب‌نشدن، ماندن، ادامه دادن و زندگی کردن هم بود. گرفتن دست دیگری هم بود. شبیه سربازی که برای چند لحظه‌ای دور از میدان جنگ، پشت تپه‌ای از گل‌ها پناه گرفته و با قمقمه‌اش از باران می‌گوید.