نمایشی از یک دادگاه که هیئت‌منصفه‌اش شمایید

نه، نمایش ترور بی‌عار نیست. گولت نمی‌زند، ابدا. سرگرم نمی‌کند ولی چنان هرم گرمایی می‌دواند توی سرت که گُر می‌گیری، به این سادگی‌ها هم سرد و بی‌خیالش نمی‌شوی. هیچ لحظه تو را نمی‌خنداند، حتی در حد پوزخند. ماجرا برایش جدی است. از اینکه تو را هم جدی گرفته حس وقار می‌کنی. صاف و بی‌پلک‌زدن محو کار می‌شوی. بی‌مداهنه، اثر یک تئاتر ناب کمیاب است. تئاتری بدیع و کامل با تمام مختصات. تازه توی تماشاگر هم توش نقش داری. نقشی اساسی، سراسری. از اول تا دم آخر. با شش‌دانگ هوش و حواس.