چارچوبهای نظری بهویژه آنهایی که مورد بحث و گفتوگوی فراوان قرار گرفته و دارای مفاهیم روشنی است، میتواند راهنمای عمل قرار گیرد. وقتی از چارچوب و بیناد نظری سخن به میان میآید، یعنی مسئلهشناسی، روش شناخت و قطبنمای عمل. اما بدون چارچوب نظری نه مسئلهشناسی دقیق صورت میگیرد و نه روش شناخت روشن است و راهنمای عملی که منسجم و روشن باشد، وجود ندارد.