«نسبت اندیشه رضا داوری با توسعه را باید به دو دوره تقسیم کرد: دوره داوری و دوره رضا». محسن رنانی در پیشگفتار کتاب «روایت رضا داوریاردکانی از مسئله توسعه در ایران»، با ذکر این تقسیمبندی میگوید داوریاردکانی در دوره اول یعنی «دوره داوری» در موضع نقد و مخالفت با راه طیشده غرب است و در «دوره رضا» به این پذیرش و رضایت رسیده است که راهی جز آن وجود ندارد که به منافع و عوارض مدرنیت تن بسپاریم و با آن همراهی کنیم.