هنر پرفورمنس (اجرا) را میتوان نمایش کاری عملی دانست که در اینجا و اکنون تجربه میشود. در دهههای ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰، هنر اجرا برای به چالش کشیدن مفهوم ماهیت هنر به ویژه در اشیای بیشتر فیزیکی، همچون نقاشیها و مجسمهها بهکار برده شده و اوج گرفت. اینگونه هنرمندها میتوانستند از فروش هنرشان و سپس استفاده در راه هدف هایی که خواست آنها نبود، جلوگیری کنند.