نرخ بیکاری یکی از شاخصهای تاثیرگذار در اقتصادها و سنجه موثری در بررسی سلامت آن بهشمار میرود؛ به این صورت که هرچه نرخ بیکاری کمتر و میزان مشارکت جامعه فعال یک کشور در فعالیتهای اقتصادی بیشتر باشد آن اقتصاد از سلامت بیشتری برخوردار است و طبیعتا «رشد» نتیجهای است که برای آن انتظار میرود و در مقابل در اقتصادهایی دارای ضعف سلامت، اشتغال -البته در تعریف درست آن- نعمتی است که برخیها از آن بهرهمند خواهند بود و برخی دیگر در جستوجوی آن حتی ممکن است دوران طلایی فعالیت جسمانی خود را نیز سپری کنند.