پارادایم نوینی در ادبیات بومشناسی پدیدار شده که مدعی است ما تاکنون نیمی از اقدامات ضروری برای نجات سیاره زمین را نادیده گرفتهایم. یافتههای اخیر پژوهشگران نشان میدهد که تمرکز صرف بر صیانت از گیاهان و خاک، بدون در نظر گرفتن محرکهای جانوری، مسیری نافرجام بهسوی «بنبست کربنی» است. این پژوهشها حیات وحش را بهعنوان یک «تکنولوژی تنظیمگر» معرفی میکند. برخلاف تصور رایج، حیوانات وحشی باوجود سهم ناچیزشان در کل زیستتوده جهانی، نقش کاتالیزوری بیبدیلی در «پمپهای بیولوژیک» ایفا میکنند. برای مثال، فیلها …