سیاست کالابرگ، برخلاف برخی تصورها، ایدهای تازه در اقتصاد ایران نیست و پیشینه آن به دهه ۶۰ و دوران جنگ بازمیگردد؛ دورهای که کوپن به عنوان ابزار تأمین حداقلی نیازهای جامعه به کار گرفته شد. تجربه آن سالها نشان داد که اگرچه این سیاست میتواند در کوتاهمدت بخشی از نیازهای اساسی، از جمله کالری مصرفی مردم را پوشش بدهد، اما در نبود اصلاحات ساختاری، به تدریج با ناکارآمدی و بروز فساد همراه میشود.