در چهارمین نشست بخش پژوهش سی و ششمین جشنواره موسیقی فجر که با موضوع «تاریخنگاری موسیقی و خطر روایت مسلط» برگزار شد، رضا مهدوی مجری و کارشناس این برنامه با سیدعلیرضا میرعلینقی پژوهشگر و تاریخنگار گفتوگو کرد. به گزارش ایلنا، سید علیرضا میرعلینقی در ابتدای این گفتوگو در پاسخ به این پرسش که نسلها چگونه میتوانند به تاریخنگاریها اعتماد کنند، عنوان کرد: با کمال واقعگرایی و فروتنی عرض کنم که بدون هیچ ادعایی در این عرصه کار کردهام. در واقع میتوان گفت شاید یک فعال عاشق بودهام که تمام وقت سعی کردهام در این حوزه کار کنم. در پاسخ این پرسش باید بگویم تاریخنگاری موسیقی در ایران مقوله بسیار تازهای است و اصلاً به اندازه خود تاریخ موسیقی ایران قدمت ندارد. تاریخنگاری امر بسیار جدیدی است که اولین گامهای آن به حدود ۵۰ سال بعد از دوران مشروطیت برمیگردد. اولین گامها در حوزه موسیقی تهران بوده که مؤلف آن آقای روحالله خالقی هم به هیچ وجه ادعای تاریخنگاری نداشته ولی این تاریخنگاری تبدیل به مبنا شده است. فکر میکنم واضح است که سه جلد کتاب «سرگذشت موسیقی ایران» تا وقتی موسیقی ایران وجود دارد یکی از مراجع حذفنشدنی تاریخ موسیقی شهری ما خواهد بود. در این سه جلد کتاب ارزشمند، تنها به یک حوزه مشخص از موسیقی شهری تهران در سالهای مشروطیت تا بعد از سکوت دولت دکتر مصدق پرداخته شده است. زمینه تاریخنگاری وجود نداشته و این حوزه همین طور ضعیف شده است.