نام علیرضا بیرانوند حالا در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رسیده است. این اتفاق در نوع خودش برای فوتبال ایران مهم به نظر می‌رسد. چراکه به بیشتر شنیده شدن نام یک سنگربان ایرانی در اروپا کمک می‌کند. بیرو این روزها در لیگ پرتغال حضور دارد و حالا با این اتفاق، یک تجربه خاص را به دست آورده است. پرتابی که بیرو به خاطرش این چنین مورد توجه قرار گرفته، به دیدار تیم ملی ایران و کره جنوبی در سال 95 برمی‌گردد. جایی که او توانست یک پرتاب بسیار بلند، توپ را 61 متر پرتاب کند و رکورد تازه‌ای از خودش به جا بگذارد. رکوردی که پیش از این هرگز در تاریخ یک مسابقه رسمی فوتبال به ثبت نرسیده بود. کاری که بیرو انجام داده، شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد. او توانایی مسحورکننده‌ای در پرتاب توپ با دست دارد و بارها به کمک این توانایی به شکل گیری حملات تیم‌های مختلف کمک کرده است. این یکی از خصوصیات منحصربه‌فرد این سنگربان است که در کم‌تر گلری در دنیای فوتبال دیده می‌شود. با این حال تردیدی وجود ندارد که این رکورد هم روزی شکسته خواهد شد. درست مثل رکورد تاریخی علی دایی که روزی شکسته شد تا نام شهریار در کتاب رکوردهای گینس از مقابل عبارت بهترین گل زن تاریخ فوتبال در رده ملی برداشته شود. با این وجود حتی اگر رکورد بیرو از بین برود، هیچ کس نمی‌تواند خدشه‌ای به داستان فوق‌العاده او در فوتبال وارد کند. بلندترین پرتاب زندگی بیرانوند، بیرون از زمین فوتبال رقم خورده است. بلندترین پرتاب زندگی بیرو، پرتاب شدن به سوی فوتبال بود. پسر جوانی که روی چمن میدان آزادی می‌خوابید، در خزانه تهران زباله‌ها را پاک می‌کرد، در رستورانی در پایتخت ظرف می‌شست و به کار در کارواش مشغول بود، حالا شناخته‌شده‌ترین دروازه‌بان فوتبال در قاره آسیا به حساب می‌آید. این اصلا پرتاب کمی نیست. این اصلا یک موقعیت معمولی نیست. این حتی غیرمعمولی‌تر از توانایی عجیب او در پرتاب توپ است. نوشته شدن نام بیرو در کتاب گینس، یک موفقیت بسیار جذاب است اما از او انتظار بیشتری داریم. از او که تا همین‌جا هم کارهای بزرگ زیادی انجام داده است. توقع داریم او در تیم ملی به فرم ایده‌آل گذشته برگردد، جایگاه شماره یک را پس بگیرد، دوباره بدرخشد و پرت