در اعماق باورهای کهن مردمان سرزمین ایران، تصورات شگفتانگیزی از جهان پیرامون شکل گرفته بود. یکی از این تصورات دیرپا، نگرش به آسمان نه به عنوان پهنهای بیکران و تهی، بلکه به مثابه یک ساختار مادی و مستحکم بود. این باور که آسمان همچون سنگی عظیم و یکپارچه بر فراز زمین قرار گرفته است، ریشه در دورانهای بسیار دور دارد و ردپای آن را میتوان در اساطیر، آیینها و حتی ادبیات عرفانی این سرزمین جستجو کرد. این مقاله به کاوش در این باور کهن میپردازد و جلوههای آن را در افسانهها و روایتهای گوناگون ایرانی مورد …