رباعی، در سنت شعر فارسی، همواره عرصه‌ای برای چکیده‌گویی‌های فلسفی و عرفانی بوده است. از خیام تا بیدل، این قالب کوتاه، ظرف بزرگ‌ترین دغدغه‌های انسانی-وجودی بوده است.

و خوشحالم که ایرج زبردست را تعارفات و پرت و پلاها خراب نکرد. خانه سایه (ابتهاج) در باغ محتشم رشت؛ آفتاب و آباد که چشم و گوش چارخشتی (رباعی)‌سرای من و ما را باز کرد. بی‌مقدمه، یک‌راست می‌روم به‌ کوچه‌ علی‌چپ. به آهِ بلندِ ماه. به‌ شیون کوچه‌به‌کوچه. گیسوبُران خانه‌به‌خانه. به‌ خدانور تشنه‌تر از تشنگی. …