هر جسمی که فراتر از یک نقطه خاص فرومی‌ریزد، مثلاً برای ستارگان در شعاع شوارتزشیلد؛ سیاه‌چاله‌ای را تشکیل می‌دهد که درون آن یک تکینگی (فضایی پوشیده شده توسط یک افق رویداد) تشکیل می‌شود.

زمانی که ستارگان به پایان عمر خود می‌رسند، اندازه آن‌ها تا یک میلیون برابر بزرگتر می‌شود و سیارات و اجسام مجاور را می‌بلعند.

سحابی NGC 2170 با انعکاس نور ستارگان داغ مجاور به سحابی‌های انعکاسی آبی در طرف دیگر، جزو سحابی‌های جذبی تاریک با پس‌زمینه‌ ستارگان رنگارنگ است.

دانشمندان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) رویدادهای جزر و مدی را کشف کرده‌اند که به سیاهچاله‌هایی مرتبط است که از ستاره‌های کهکشان‌های پر از غبار تغذیه می‌کنند.

دانشمندان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) رویداد‌های جزر و مدی را کشف کرده‌اند که به سیاهچاله‌هایی مرتبط است که از ستاره‌های کهکشان‌های پر از غبار تغذیه می‌کنند.