بلندیِ جای لولئین‌دار [آفتابه‌دار] تختگاهی‌ بود که اتاقکی نیز برای سکونت وی در آن ساخته شده، چوب بلندی که سرش قلاب داشت ابزار کارش بود که به گردن آفتابه‌ها انداخته با یک چرخش آن‌ها را پر کرده کنار حوض می‌نشاند که از عهده همه‌کس برنیامده در صورت عدم اطلاع آفتابه را غرق می‌نمود.

در مستراح ایرانی ظرف آبی می‌گذارند که لوله‌ای دراز چون گردن دُرنا دارد!