شاید مهم‌ترین پیام به غربی‌ها و نگهبان هاری که در منطقه برای منافع خود ایجاد کرده‌اند بود که ما از لبنان دست نمی‌کشیم.

آن انصافی که شهید رئیسی در خصوص دولت قبل به خرج داد، حال رئیس‌جمهور پس از او، درباره او و دولتش به کار می‌برد، به نظر می‌رسد مسعود پزشکیان علاقه‌ای به پیمودن آن مسیر بی‌انصافی دولت روحانی ندارد.

نامه فائزه مهم است، چون همه هویتی را که زنان سیاسی اوین برای خود ساخته‌اند، به آتش می‌کشد و اپوزیسیون را با چالشی جدی مواجه می‌کند.

ثابتی حامی کاندیدایی بود که یکی از محورهای اصلی تبلیغی‌اش ادعای حمایت رهبری بود و اگر هزینه از رهبری نادرست است –که نادرست است- چرا خود چنین کردند؟

مسعود پزشکیان این آزادی عمل را دارد که همکارانش را خود، مطابق قانون انتخاب کند و مخالفت و نقد با هیچ وزیری نمی‌تواند مخالفت با رهبری باشد. بین هزینه کردن از رهبری با ولایتمداری هم تفاوت بسیار است.

سیاست خارجی علاوه بر آنکه به خودی خود مهم است، یک موضوع پررنگ در تغییر میان دولت چهاردهم و دولت سیزدهم محسوب می‌شود.

تابناک طی برنامه‌ای اقدام به برگزاری مناظره‌ای رو در رو میان زهرا نژاد بهرام نماینده جریان اصلاحات و کبری آسوپارنماینده جریان اصولگرا کرد تا درباره مرحله دوم چهاردهمین دوره ریاست جمهوری، به گفتگو بپردازند.

تابناک طی برنامه‌ای اقدام به برگزاری مناظره‌ای رو در رو میان زهرا نژاد بهرام نماینده جریان اصلاحات و کبری آسوپارنماینده جریان اصولگرا کرد تا درباره مرحله دوم چهاردهمین دوره ریاست جمهوری، به گفتگو بپردازند.

در فضای رسانه و تریبون‌های آزاد می‌توان فریاد کشید، تهمت زد، تخریب کرد، اما در مجلس این «رأی» است که کار را پیش می‌برد و اعداد آرای انتخابات هیئت رئیسه مجلس دوازدهم عبرت فراوانی دارد.

کبری آسوپار، روزنامه‌نگار اصولگرا، در یادداشتی تلگرامی با عنوان ««شهید رئیسی» را انتخاباتی نکنیم» نوشت: این روزهای گذشته و این هفته‌های پیش رو سرعت وقایع بالاست، آنقدری که هنوز اشک چشممان خشک نشده، هنوز درد پاهایی که تشییع رفته‌اند، به تسکین نرسیده، خورده‌ایم به انتخابات. انتخابات هم که میدان تعیین سرنوشت …

کسی اگر دلسوز مردم است، باید این دورویی اصلاح‌طلبان تحریمی را به مردم نشان دهد تا کسی ابزار سیاسی بازی این جماعت قرار نگیرد.

برای مایی که با همه انتقادات جدی و شدید همیشگی، اینجا برای ظریف دست زدیم و به بیانش افتخار کردیم، سخت است که ببینیم او همین‌ها را هم دارد خاک می‌کند و چنانکه پیش‌تر هم در یادداشتی دیگر نوشتم، گویی ابایی ندارد که رفتار سیاسی‌اش مصداق آن ضرب‌المثل باشد که «دیگی که برای من نجوشد ...»!