سنگنوردی

معمولاً مكان های تمرینی سنگنوردی و آن هم در روزهای تعطیل , پرتردد, شلوغ بوده و پای هر مسیر عده ای یا به انتظار صعود یا به تماشای آن نشسته و مشغول گفتگو هستند این مسئله در بدو امر به نظر بدون اشكال می آید اما اشكال از جایی شروع می شود كه حمایت چی نیز تمركز و حواس خود را از دست بدهد و به جای توجه به صعود كننده , درگیر مسائل محیط پیرامونی خود شود

كارآموزان در روز سوم سنگنوردی نیز سنگ های بلند تا ۲۵ متر و درجه سختی تا ۹/۵ را صعود نموده و انواع فرود را تجربه می كنند.

جلب كردن توجه كارآموزان به نكات زیر خالی از فایده نخواهد بود. معمولاً مكان های تمرینی سنگنوردی و آن هم در روزهای تعطیل ، پرتردد، شلوغ بوده و پای هر مسیر عده ای یا به انتظار صعود یا به تماشای آن نشسته و مشغول گفتگو هستند. این مسئله در بدو امر به نظر بدون اشكال می آید. اما اشكال از جایی شروع می شود كه حمایت چی نیز تمركز و حواس خود را از دست بدهد و به جای توجه به صعود كننده ، درگیر مسائل محیط پیرامونی خود شود.

حمایت چی ای كه به جای نگاه كردن به صعود كننده با دیگران صحبت كند یا حواسش پرت باشد یا در پی راهنمایی دیگران باعث تزلزل و حواس پرتی و احیاناً به خطر افتادن جان صعود كننده می شود.

به خاطر بسپاریم كه شلوغی و در هم ریختگی پای مسیر صعود، می تواند باعث گیر كردن طناب و گره خوردن آن شود. ضمن این كه صعود كننده نیز تمركز خود را از دست خواهد داد. همچنین مانع ارتباط مناسب صعود كننده با حمایت چی می شود. در مكان های كه مسیرهای صعود نزدیك به یكدیگر است. امكان دارد حمایت چی به اشتباه خواسته صعود كننده دیگری را انجام دهد و مثلاً به جای دادن طناب آن را فیكس كند !

در این گونه مكان ها بهتر است هر دو نفر از كلمات قراردادی و كاملاً مشخص برای یكدیگر استفاده كنند و حتماً اول اسم حمایت چی گفته شود و بعد فرمانی كه مورد نظر است. بهتر است هنگام حمایت محدوده ای به وسعت ۲ متر در ۲ متر، اطراف حمایت چی كاملاً خالی باشد تا او بتواند با دقت به كار خود بپردازد.

در بسیاری از كلاس های كارآموزی بر این امر تكیه می شود كه حمایت چی نباید با دیگران صحبت كند وحتی اگر مار او را گزید نباید تكان بخورد. هر چند این امر در واقعیت بسیار سخت است. اما دقت به روند صعود و كنترل به موقع طناب، حداقل انتظاری است كه از یك حمایت چی می رود.

بی شك یك حمایت چی با حواس جمع، بهترین قوت قلب برای صعود كننده است. زیرا صعود كننده به راحتی می تواند با او ارتباط برقرار كند و انتظار عكس العمل های مناسب را از او داشته باشد.

▪ مربی گرامی : در پایان روز سوم مفاهیم صعود كرده ای و همچنین مبانی درجه بندی سنگنوردی برای كارآموزان تشریح نمایید.

● صعود كُرده ای :

به دو یا حداكثر سه نفری كه با هم كاری از یكدیگر و با استفاده از یك طناب، قصد عبور از مسیری با التزام انجام كار فنی را داشته باشند، كرده می گویند.

● روش های صعود كُرده ای :

۱ - ضربدری : پس از سعود یك طول طناب جای نفر اول با نفر دوم عوض می شود. همین طور تا به آخر مسیر

۲ –ثابت: نفر اول تا انتهای مسیر صعود نفر اول باقی می ماند

▪ صعود آزاد (طبیعی) : به صعودی می گویند كه سنگنوردی هنگام صعود و جابه جایی وزن بدن تنها از گیره ها و عوارض موجود روی مسیر استفاده نماید و ابزار، تنها نقش حمایتی را برعهده داشته باشد.

▪ صعود مصنوعی : صعودی است كه وزن سنگنورد بر روی ابزار منتقل می شود و با كمك لوازم فنی صعود مسیر ممكن می شود.

برای مشخص نمودن سختی مسیرهای سنگنوردی، از روش های درجه بندی استفاده می شود. این روش ها در كشورهای گوناگون صورت های مختلفی دارد. در ایران معمولاً از سامانه اعشاری یوسه میتی ، نام دره ای در ایالت كالیفرنیای آمریكا كه دیواره های بسیار معروفی دارد استفاده می گردد.

سامانه اعشاری یوسه میتی از ۶ كلاس تشكیل شده است كه زده ۵ آن مخصوص سنگنوردی طبیعی است.

▪ كلاس ۱ (class۱) : مسیر معمولی

▪ كلاس ۲ (۲ class) : مسیر معمولی كه ممكن است در جاهایی از دست برای حفظ تعادل استفاده شود.

▪ كلاس ۳ (۳ class): مسیری كه برای طی آن باید از گیره ها استفاده كرد.

▪ كلاس ۴ (۴ class) : صعود بر روی سنگ های صاف و كمابیش عمودی با گیره هایی نه چندان بزرگ سقوط در این مسیرهای خطرناك است و افراد كم تجربه احتیاج به حمایت دارند. بهتر است طناب و لوازم حمایتی نیز به همراه داشته باشیم تا در صورت نیاز از آن استفاده كنیم.

▪ كلاس ۵ (۵ class) : هر گونه صعودی كه از ابتدا احتیاج به استفاده از طناب و لوازم فنی داشته باش. در این رده قرار می گیرد. این رده خود زیر رده هایی تشكیل شده است . این زیر رده ها از شماله ۱/۵ شروع و تا ۱۵/۵ ادامه می یابد.

▪ كلاس ۶ (class۶) :‌سنگنوردی مصنوعی كه خود شامل زیر رده های A۰ تا A۵ است.

مربی گرامی در این روز كارآموزان صعود كُرده ای با درجه ۹/۵ و فرود را تمرین می كنند. در ابتدای روز نحوه انداختن طناب به داخل كارابین و مسائل مربوط به ؟؟؟ را برای آن ها شرح دهید.

● روش برای انداختن طناب به داخل كارابین

۱ – كارابین را با انگشت میانی نگاه داشته و طناب را با انگشت اشاره و شصت به داخل كارابین بیاندازید.

۲ – كارابین را با شصت نگاه داشته و با انگشت اشاره و میانی طناب را به داخل آن بیاندازید.

۳ – در یك سقوط، طناب ممكن است حالت حلقه به خود بگیرد و چنان عمل كند كه با فشار به زبانه كارابین آن را باز كند به خاطر اجتناب از همین موضوع است كه همواره انداختن طناب به روش و جهت درست در داخل كارابین باید مدنظر شما باشد.

۴ – طناب باید همواره از پشت به سمت جلوی كارابین عبور كرده باشد. ضمناً توجه كنید سلینگ و كارابین دیگر به درستی بر روی حمایت میانی قرار گرفته باشد.

عدم رعایت این نكات می تواند به بروز حوادث جبران ناپذیر منجر شود.

۵ – اگر جهت صعود مورب و یا صورت عرضی باشد، دهانه كارابین باید در جهت عكس مسیر صعود قرار گیرد. در غیر این صورت امكان بازشدن كارابین به هنگام سقوط وجود دارد. هنگامی كه طناب را به صورت درست و در جهت مناسب به داخل كارابین انداختیم، باید به یاد داشته باشیم كه در صورتی می توان از تمام توان كارابین استفاده كرد كه :

▪ دهانه آن به خوبی بسته شده باشد . زیرا بعضی از كارابین ها به علت فرسودگی یا عوامل دیگر به خوبی بسته نمی شوند.

▪ نیروی وارد بر كارابین دقیقاً در راستای طولی كارابین وارد شود.

۶ – همان گونه كه در شكل سمت راست می بینید، عوارض موجود در مسیر بر حالت قرارگیری كارابین اثر گذاشته و باعث كم شدن مقاومت آن می گردد.

۷ – اعمال هر گونه نیرویی در راستای غیر از محور طولی كارابین، مقاومت آن را پایین می آورد.

● صعود كُرده ای قدم به قدم

نفر اول با شروع حركت خود در فواصل معین، حمایت های میانی را برپا نموده یا از میانی های آماده مسیر سود می جوید. او مسیر را تا كارگاه ادامه می دهد. سپس وی نفر دوم را حمایت می كند تا به او ملحق شود. از این كارگاه، متناسب با روش صعود خود نفر اول یا نفردوم حركت را ادامه می دهند.

▪ مربی گرامی : كلیه حمایت های میانی و كارگاه ها را خود شخصاً نصب نموده و كارابین های مورد نیاز را داخل آن ها بیاندازید.

● فاصله حمایت های میانی

معمولاً اولین حمایت میانی در ارتفاع ۵/۱ تا ۲ متری نصب می شود. میانی دوم باید در فاصله ای كمتر از نصف فاصله میانی اول تا زمین نصب شو. میانی بعدی هم با رعایت این امر در فاصله ای كمتر از نصف میانی دوم از زمین نصب شود.

● صعود كُرده ای

۱ - هنگامی كه سرطناب به كارگاه می رسد و كارگاه فاقد تسمه یا زنجیر است باید اول خود حمایت را به یكی از رول ها متصل كند. بهتر است از گره خود حمایت برای این كار استفاده شود.

۲ - سپس با انداختن یك تسمه به هر دو رول یا نقطه حمایتی، یك كارابین پیچ دار را به آن وصل می نماید.

۳ – سپس نفر دوم را با یك ابزار حمایت (فرضاً Grigri) یا گره حمایت، حمایت می كند.

۴ – با رسیدن نفر دوم به كارگاه، ابتدا او با یك اسلینگ خود را به كارگاه متصل می كند (خود حمایت) سپس حمایت چی ابزار حمایت را به صندلی خود وصل می نماید

۵ – با آمادگی حمایت چی ، صعود كننده به صعود خود ادامه می دهد.

همان گونه كه ذكر شد ابزار متنوعی در سنگنوردی وجود دارد كه Grigri جزو این ابزار است. این وسیله به طور خودكار چفت شونده عمل می كند و برای حمایت صعود كننده وسیله پركاربردی است.

● آیا تا به حال سقوط كرده اید؟

سقوط هیچ گاه خوش آیند نیست. ترس ذاتی از پرت شدن در وجود همه ما وجود دارد، اما سقوط به عنوان بخشی از زندگی عمودی واقعیتی غیرقابل انكار است. بعد از لحظه سقوط این عمل لرد سیستم حمایتی (زنجیره حمایت) است كه شما را سالم نگاه می دارد.

● یك مثال و توضیح

در حال سنگنوردی هستید و طناب متصل به صندلی و كارگاه شما كاملاً مطمئن هستید. آرامش خیال داید وحتی فكر سقوط را نمی كنید. اما به یاد داشته باشید كه سقوط هرگز قابل پیش بینی نیست.

هر سقوط باعث ایجاد شوكی قوی می شود. این امر را تمام حمایت چیانی كه سقوطی را تجربه نموده باشند، می تواند شهادت دهد. در حقیقت تمامی این نیروی عظیم را باید سیستم حمایتی شما جذب نماید. در این وضعیت بیشترین فشار بر روی بالاترین نقطه حمایتی وارد می شود. تمام اجزای زنجیره حمایت باید ضربه را با قدرت تحمل كند. در این صورت سقوط باعث نگرانی و صدمه نخواهد بود.

---