سولشار شیطان یخی

هواداران منچستریونایتد هرگز تصور نمی کردند در بین بازیکنان نام آشنا, یک نروژی ذخیره نشین, بزرگترین افتخار ۳ دهه اخیر آنها را رقم بزند

هواداران منچستریونایتد هرگز تصور نمی کردند در بین بازیکنان نام آشنا، یک نروژی ذخیره نشین، بزرگترین افتخار ۳ دهه اخیر آنها را رقم بزند. از آن پس یک سرود جدید از سکوهای ورزشگاه اختصاصی منچستریونایتد شنیده می شد. ضلع غربی فریاد می زد «چه کسی توپ را درون دروازه آن آلمانی ها جای داد؟» و ضلع شرقی جواب می داد «او سولشار ما است، تو سولشار ما هستی!

«اوله گونار» حتی در زمان مصدومیت طولانی مدت هم فراموش نشد و بارها مورد تشویق قرار گرفت. او در بازی روز ۲۸ دسامبر مقابل بیرمنگام به میادین فوتبال بازگشت. «اوله» به جرگه با سابقه های تیم پیوسته بود و به همین دلیل پس از مصدومیت چند بازیکن بزرگ قرمزپوشان، بازوبند کاپیتانی را به بازو بست. خوشی های روزگار چندان دوام نداشت و او به دلیل برخورد با «اوگواهیاگ» مجدداً مصدوم شد

از این پس آن بازیکنی که فاصله نیمکت آجری اولدترافورد تا فتح دروازه حریفان را در کمترین زمان ممکن طی می کرد، در میادین فوتبال نخواهیم دید و دیگر نمی توانیم از بالا و پایین پریدن های مردی از سرزمین یخ که گویی هیچ گاه پیر نمی شد، لذت ببریم.اوله گونار سولشار، زننده گل قهرمانی منچستریونایتد در فینال دیوانه کننده فصل ۱۹۹۹-،۱۹۹۸ برای همیشه کفش های خود را به دیوار آویخت. او چگونه رشد کرد و اوج گرفت؟

● شروع

«اوله» روز ۲۶ فوریه ۱۹۷۳ در «کریستینسوند» نروژ متولد شد. راه این جوان و فوتبال کاملاً جدا به نظر می رسید؛ شاید به این دلیل که تا قبل از خدمت سربازی هیچ کس او را پا به توپ ندید. پوشیدن لباس سربازی علاوه بر ظاهر، علایق باطنی سولشار را هم تغییر داد.ستاره های سال آتی منچستر یونایتد هنگام فراغت از رژه رفتن، پا به توپ می شد و گل می زد.

«اوله» آن زمان برخلاف دوران بازی حرفه ای نقش ذخیره طلایی را نداشت بلکه در بطن ماجرا به چشم می خورد.

به هر حال بازی های زیبا او، نظر تیم دسته سومی«کلود سننگن» را جلب کرد و آنها از سولشار خواستند حضورنیمه وقت در تیمشان را بپذیرد. خدمت سربازی در کشاکش رفت و آمد میان باشگاه و پادگان، خیلی سریع پایان یافت و نوبت پرواز جوان نروژی به بالاترین سطح فوتبال کشور اسکاندیناوی فرارسید.

او در سال ۱۹۹۴ به تیم مطرح «مولده» پیوست اما جو سنگین لیگ دسته اول نروژ مانع شکوفایی استعدادهای جوانی شد که خیلی زود از پادگان به میادین فوتبال آمد. استعدادیاب بزرگی چون فرگوسن، درخشش یا افت مقطعی بازیکنان را ملاک قضاوت نمی دانست وبه همین دلیل وقتی روی سولشار دست گذاشت و از سابقه او مطلع شد، شنیده های درخشش در دوران سربازی را به دیده های ناتوانی او در مولده ترجیح داد و سولشار را جذب کرد؛ هرچند وی در آخرین فصل بازی در کشورش، ۳۱ گل در ۴۲ بازی به ثمر رسانده بود!

● درخشش

اوله گونار سولشار، روز ۲۹ جولای ۱۹۹۶ با مبلغ ۵/۱ میلیون دلار راهی اولدترافورد شد و در اولین بازی تنها ۶ دقیقه پس از ورود به میدان دروازه بلکبرن را گشود. ۱۸ گل او نقش زیادی در قهرمانی تیمش در لیگ برتر فصل ۱۹۹۷-۱۹۹۶ داشت. هواداران اولدترافورد او را «کودک گلزن» می نامیدند در سرودهایشان کلمه « ذخیره طلایی» را با تأکید بر زبان می آوردند.

کارشناسان انگلیسی هم به صورت بچه گانه و گل های دیرهنگام او اشاره می کردند. در این میان فرگوسن جالب ترین عقیده را داشت. او می گفت سولشار هنگام حضور در میدان چشم های خود را می بندد و گل می زند.

یک نمونه از این چشم بندی در جریان پیروزی ۸ بر یک شیاطین سرخ مقابل ناتینگهام فارست به نمایش گذاشته شد؛ جایی که سولشار از اواسط بازی به میدان آمد و در عرض ۱۲ دقیقه، ۴ گل درون دروازه قهرمانی سابق اروپا جای داد!تاتنهام در سال ۱۹۹۸ برای جذب این بازیکن مبلغ ۵/۵ میلیون پوند پیشنهاد داد اما ریشه های وفاداری «اوله» به اولدترافورد حتی با وسوسه پول هم گسسته نشد و بازیکن نروژی ترجیح داد در اولدترافورد بماند. روزهای خوب از راه نرسیده بود.

● آن گل زیبا

هواداران فوتبال گل های ذخیره طلایی را یک اتفاق عادی می پنداشتند.سولشار برای محبوبیت بیشتر باید کار خارق العاده ای انجام می داد. در فصل طلایی ۱۹۹۹-۱۹۹۸ همه بازیکنان فرگوسن یک فوق ستاره بودند اما می دانستند تنها در صورت گلزنی درفینال لیگ قهرمانان اروپا جاودانه خواهند شد. بازی نهایی تا دقیقه ۹۰ با برتری یک بر صفر حریف ( بایرن مونیخ) پیش می رفت که ناگهان یک ذخیره طلایی جدال را به تسای کشاند. نه! او، سولشار نبود بلکه تدی شرینگهام نام داشت.

جوان نروژی نمی خواست لقب خود را به شخص دیگری بدهد، بنابراین دست به کار شد ودر دقیقه ۹۲ گل برتری انگلیسی ها را درون دروازه اولیورکان جای داد. می گویند او پس از گلزنی آنچنان به هوا پرید که هنگام فرود به زمین دچارآسیب دیدگی از ناحیه پا شد! هواداران منچستریونایتد هرگز تصورنمی کردند در بین بازیکنان نام آشنا، یک نروژی ذخیره نشین، بزرگترین افتخار ۳ دهه اخیر آنها را رقم بزند. از آن پس یک سرود جدید از سکوهای ورزشگاه اختصاصی منچستریونایتد شنیده می شد.

ضلع غربی فریاد می زد «چه کسی توپ را درون دروازه آن آلمانی ها جای داد؟» و ضلع شرقی جواب می داد «او سولشار ما است، تو سولشار ما هستی!»«اوله گونار» حتی در زمان مصدومیت طولانی مدت هم فراموش نشد و بارها مورد تشویق قرار گرفت. او در بازی روز ۲۸ دسامبر مقابل بیرمنگام به میادین فوتبال بازگشت. «اوله» به جرگه با سابقه های تیم پیوسته بود و به همین دلیل پس از مصدومیت چند بازیکن بزرگ قرمزپوشان، بازوبند کاپیتانی را به بازو بست. خوشی های روزگار چندان دوام نداشت و او به دلیل برخورد با «اوگو اهیاگ» مجدداً مصدوم شد.

● ادامه مصدومیت ها

بازگشت «اوله» در روز ۲۳ اوت ۲۰۰۳ با گلزنی مقابل چارلتون آتلتیک همراه بود که اولین گل جوان نروژی از آوریل همان سال به حساب می آمد. فرگوسن پس از پایان بازی گفت:« برای سولشار لحظه باشکوهی رقم خورد. هواداران تیم در ۲ سال گذشته حامی بازیکن طلایی خود بودند و سولشار با گلزنی در بازی امروز پاسخ محبت آنها را داد.»

جوان اهل اسکاندیناوی در بازی لیگ قهرمانان اروپا مقابل سلتیک گل زد تا به نوعی خاطره شاهکارش در دیدار نهایی فصل ۱۹۹۹-۱۹۹۸ لیگ قهرمانان را زنده کند. ژانویه، فوریه، روز هدایا و ... هیچ تفاوتی نداشت. «اوله» فقط گل می زد. مصدومیت در بازی مقابل ردینگ، دوری یک ماهه وی را به همراه داشت.

● پایان؟

ستاره اقبال سولشار در بازی مقابل بلکبرن درخشید و در جدال مقابل همین تیم خاموش شد. این بازیکن اولین گل خود را برای شیاطین سرخ مقابل سفید و آبی ها به ثمر رساند و آخرین گل هایش را هم در جریان پیروزی ۴ بر یک مقابل همین تیم درون دروازه جای داد. «اوله» ژوئن ۲۰۰۷ زیر تیغ جراحان قرار گرفت و هرچند عمل موفقیت آمیزی داشت اما روز ۲۷ اوت ۲۰۰۷ در یک اقدام غیر منتظره اعلام بازنشستگی کرد. او۸۲ بار پس از ورود به میدان دروازه ها را گشود و از این نظر بهترین تعویضی تاریخ فوتبال نام گرفت.

● آقای معلم

سولشار طبق قراردادی که در سال ۲۰۰۱ با منچستریونایتد منعقد کرد، وظیفه مربیگری بچه های مدرسه فوتبال منچستریونایتد در هنگ کنگ را بر عهده گرفت و رسماً دنیای مربیگری را تجربه نمود. رکوردهای او در عرصه ملی چندان قابل اعتنا نبود و تنها شاهکارش، گل روز ۲ سپتامبر ۲۰۰۶ مقابل مجارستان محسوب می شود.

آن بازی که نخستین دیدار ملی سولشار پس از مصدومیت طولانی مدت تلقی می شد با برتری ۴ بر یک نروژ خاتمه یافت. آخرین یادگاری «سرباز سابق» در چمن سبز، روز ۱۹ آوریل ۲۰۰۷ شکل گرفت؛ زمانی که منچستریونایتد به پاس خدمات ارزنده این بازیکن، یک بازی بزرگداشت ترتیب داد.

● یک زندگی آرام

سولشار حتی در روزهای اوج نیز زندگی آرام و بی حاشیه ای داشت. کمتر خبرنگار و عکاسی موفق شده از زندگی شخصی او اطلاع کسب کند و شاید تمام مردم دنیا فقط می دانند او کنار همسری به نام «سولی» و ۲ فرزند به نام های «نوآه» و «کارنا» زندگی آرامی را در «برامهال» سپری می کند. شاید روزی، مرد پرحرارت سرزمین یخی نروژ را روی نیمکت داغ اولدترافورد ببینیم. تا آن روز به خاطرات مردی می اندیشیم که فاصله نیمکت آجری اولدترافورد تا فتح دروازه حریفان را در کمترین زمان ممکن طی می کرد.

● اظهاراتی درباره سولشار

▪ فرگوسن

« او ذخیره طلایی تیم ما بود و در هر شرایطی گلزنی می کرد. وقتی وی را از مولده به خدمت گرفتم، منتقدان گفتند اشتباه کرده ام اما پس از مدتی ثابت شد چه بازیکن مؤثری است. از خداحافظی او متأسفم و امیدوارم در تمام مراحل زندگی خود مانند دوران حضور در منچستریونایتد موفق باشد.»

▪ گیگز

سولشار یکی از کم حاشیه ترین بازیکنان تاریخ باشگاه به حساب می آمد. هرگز ندیدم «اوله» خونسردی خود را از دست بدهد یا از کسی عصبانی شود. خداحافظی وی ناراحت کننده است.»

▪ روی کین

« هر چقدر من در میدان حرص می خوردم، او آرام بود. اوله مهره کلیدی تیم ما محسوب می شد و نمی دانم اگر در بازی فینال فصل ۱۹۹۹-۱۹۹۸ لیگ قهرمانان اروپا به میدان نمی آمد، چه سرنوشتی انتظار ما را می کشید!در علم آمار تبحر ندارم اما تصور می کنم مرد نروژی بیش از هر بازیکن دیگری، ذخیره طلایی نام گرفته است.»

▪ پل اسکولز

درباره «اوله گونار سولشار» بهترین تعویضی تاریخ فوتبال، هیچ توضیح اضافی لازم نیست. او کلید قفل های ناگشودنی تلقی می شد و هنگامی که به زمین می رفت کابوس باخت روانه اردوی حریف می شد. سولشار ! امیدوارم همواره موفق باشی!»

▪ کریستیانو رونالدو

«بهترین چیزی که در مورد این بازیکن می توان عنوان کرد این است که« اوله » نه تنها یک ذخیره طلایی بود بلکه یک بازیکن تعیین کننده نیز به شمار می رفت .»