فوتبال ایران و فقر مهاجم

معضل گلزنی و ناتوانی در زدن ضربات آخر موضوعی است که بتازگی سایه سنگینی روی فوتبال ملی و باشگاهی ایران انداخته است نگاهی آماری به عملکرد مهاجمان تیم ملی حدفاصل رقابت های جام ملت های آسیا ۲۰۰۷ تا این مرحله مقدماتی جام جهانی, نشان از ضعف بارز خط آتش این تیم دارد

معضل گلزنی و ناتوانی در زدن ضربات آخر موضوعی است که بتازگی سایه سنگینی روی فوتبال ملی و باشگاهی ایران انداخته است. نگاهی آماری به عملکرد مهاجمان تیم ملی حدفاصل رقابت‌های جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۷ تا این مرحله مقدماتی جام ‌جهانی، نشان از ضعف بارز خط آتش این تیم دارد.

آمار گلزنی مهاجمان باشگاهی نیز به نسبت دیگر لیگ‌ها، رقم بسیار پایین‌تری را نشان می‌دهد. این در حالی است که برترین مهاجمان فوتبال ایران عمدتا جذب باشگاه‌های اماراتی می‌شوند که آنها هم امسال آمار گلزنی بالاتری نسبت به مهاجمان لیگی نداشته‌‌اند.

وحید هاشمیان معتبرترین مهاجم حال حاضر ایران هم که در بوندس لیگا بازی می‌کند، تقریبا هر ۶ ماه یک بار گل می‌زند که از این حیث مزیتی بر همتاهای امارات‌نشینی چون عنایتی، خطیبی، سامره، کاظمیان، معدنچی، اولادی، اکبرپور، رجب‌زاده و میداوودی ندارد.

البته نمی‌توان آمار گلزنی‌های بازیکنانی نظیر معدنچی، عنایتی، خطیبی و سامره را با بازیکنانی نظری اکبرپور، میداوودی و رجب‌زاده مقایسه کرد و از این جهت دوگانگی مشخصی دیده می‌شود.

نگاهی به مهاجمان ایرانی لیگ برتر هم چهره‌هایی را شاخص‌تر و متمایز‌ از دیگران نشان می‌دهد ولی همان‌طور که ذکر شد، آمار عملکرد این بازیکنان، تفاوت معناداری با شاخصه‌های موجود در دنیا دارد.

مهاجمانی نظیر محسن خلیلی (پیروزی)‌، محمود کریمی و سیدمهدی سیدصالحی (سپاهان)‌، هادی اصغری (راه‌آهن)‌، سیدصابر میرقربانی (نفت)‌، فرید عابدی و شهرام گودرزی (برق)‌، بهمن طهماسبی (مقاومت)‌، روح‌‌الله بیگدلی (استقلال اهواز)‌، روح‌الله عطایی(شیرین فراز)‌، وحید امرایی و اسماعیل فرهادی (ذوب‌آهن)‌، فریدون فضلی (صباباتری)‌، چترآبگون (پاس)‌، سیدرضا چاووشی (پگاه)‌، امیر وزیری (سایپا)‌ و شاید حتی آرش برهانی (استقلال)‌ از شاخص‌ترین چهره‌های امسال لیگ بودند؛ اما بنا به دلایل مختلف هیچ‌یک نتوانستند کارنامه مهاجمی تمام عیار و وحشت برانگیز از خود ارائه دهند.

شاید همه دلایل این موضوع معطوف به خط حمله تیم‌ها و بازیکنان تخصصی این پست نباشد و بعضا به عواملی نظیر ضعف تیمی در بازیسازی و توپ‌رسانی ایده‌آل به آنان برگردد؛ اما نکته‌ای که به‌هیچ وجه قابل کتمان نیست، لزوم انجام تمرین‌های اختصاصی برای این بازیکنان است، تمرین‌هایی که باید در سنین پایین‌تر و در تیم‌های پایه انجام گیرد و بازیکن بزرگسال را به‌فردی بی‌نقص در امور تکنیکی یا تاکتیک انفرادی تبدیل کند.

ایجاد شرایط ایده‌آل ذهنی و بدنی مهم‌ترین شاخصه‌ای است که در سنین بزرگسالی می‌تواند به یاری یک فوروارد بیاید و دندان نیش او را تیزتر و گزنده‌تر کند.نگاهی به عملکرد مهاجمان خارجی حاضر در لیگ نیز موید این واقعیت است که مسوولان فنی و غیر فنی تیم‌ها نتوانسته‌اند چنین بستر لازمی را فراهم آورند.

وقتی می‌بینیم مهاجمان خارجی قابل و دارای استانداردی چون عمادرضا ، ابراهیم توره، لئوناردو پیمنتا ، پائولوزالترون ، کندو ، شکرون و ماته دراگه چویچ ، بیش از هم‌قطاران ایرانی خود گل نمی‌زنند، باید ریشه‌ای‌تر به این موضوع نگاه کنیم و به یاد آوریم تا همین ۱۰ یا ۱۵ سال پیش معضل بزرگ ما تعدد و تراکم مهاجمان آماده و گلزنی بود که ناگزیر بسیاری از دور خارج می‌کرد.

مجید عباسقلی