چك, قهرمانی را می خواهد

ایتالیا همچنان شانس دار نخست صعود از گروه پنجم جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ است و شاید تیم آمریكا هم بتواند مثل جام جهانی قبلی كارهای غیرمنتظره ای را صورت بدهد و از غنا هم نمی توان غافل ماند اما به نظر می رسد كه خبرساز اول این گروه نه تیم های فوق بلكه چك باشد

● آخرین شانس برای نسل نقره ای

ایتالیا همچنان شانس دار نخست صعود از گروه پنجم جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ است و شاید تیم آمریكا هم بتواند مثل جام جهانی قبلی كارهای غیرمنتظره ای را صورت بدهد و از غنا هم نمی توان غافل ماند. اما به نظر می رسد كه خبرساز اول این گروه نه تیم های فوق بلكه چك باشد. تیمی كه نسل استثنایی بازیكنانش (موسوم به نسل نقره ای) پا به سن گذاشته و اگر در این جام كاری صورت ندهد، دیگر فرصتی برای انجام این كار در میادین بزرگ بعدی نخواهد داشت. پاول ندود، كارل پوبورسكی و ولادیمیر اسمیچر از اعضای همان نسل اند و با اینكه هیچ كدام كمتر از ۳۳ سال سن ندارند، اما در اجرای فرامین كارل بروكنر مربی پیر تیم چك سهم مهمی خواهند داشت و به نظر می رسد كه تیم چك بدون آنها «تیم» نیست. بروكنر می گوید: «دو سال پیش در پرتغال (جام ملت های اروپا) تا نیمه نهایی پیش تاختیم، اما آنجا و آن تورنمنت، هدف اصلی ما نبود و تمام اهداف و كارهای ما در راستای جام جهانی و فتح آن بوده است و در چنین روند و مسیری انجام شده است. به واقع از همان سالی كه من آمدم (۲۰۰۲) همین مسئله هدف ما بوده است.» شاید خوش بینی بروكنر و شاگردانش از این نكته برخاسته باشد كه ادغام پرتجربه ها و جوان ترها در اردوی ملی چك ظرف دو سه سال اخیر به خوبی صورت پذیرفته است. در سال ۲۰۰۰ بروكنر چك را به فینال مسابقات فوتبال قهرمانی امیدهای اروپا رهنمون شد. در آن تیم بازیگرانی مثل توماس اوژفالوسی (عضو كنونی فیورنتینا)، مارك یان كولوفسكی (بازیكن فعلی میلان) و میلان باروش (بازیگر این روزهای استون ویلا) بازی می كردند. دو سال بعد چك آن تورنمنت را برد و آن سال نفراتی چون پترچك (دروازه بان فعلی چلسی)، دیوید روزنال (عضو كنونی پاری سن ژرمن) و زدنیك گریگرا (بازیكن فعلی آژاكس) در آن تیم عضویت داشتند. بر این اساس توقع ها از تیم فعلی چك در سطحی بالا است ولی اگر به اردوی ملی این كشور سر بزنید، حس می كنید كه استرسی ندارند و راحت كار می كنند. این اردو در سیفیلد اتریش دایر است. شاید بتوان ایراد گرفت كه مشغولیت های جنبی تحصیلی و اجتماعی ملی پوشان چك طی هفته های اخیر زیاد بوده است و شماری از آنان مثل «پتر چك» در حال گذراندن امتحانات دانشگاه خود بوده اند ولی این راه هم بهتر از آن است كه یك تیم با دغدغه و نگرانی مفرط پای در صحنه بگذارد. یكی از كسانی كه در روزهای اخیر در اردوی چك بسیار خبرساز بوده، توماس روسیچكی است. هافبك چكی بورسیا دورتموند به تازگی سر از آرسنال درآورده است و كمتر كسی توانسته طی سال های اخیر به رغم شكننده بودن او به لحاظ جسمانی، بازی های فنی وی را تحسین نكند. او پیش از آنكه به تیم ملی بزرگسالان چك راه یابد، فقط دو بازی را در تیم ملی امید كشورش تجربه كرده بود، ولی او طی پنج سال اخیر همپا با پاول ندود كه ۹ سال از او مسن تر است، خلاق ترین فرد در اردوی ملی چك بوده است. او طی یكی دو فصل اخیر به بازیكن بهتری بدل شده، زیرا در وست فالن از او خواسته بودند بیش از پیش در وظایف دفاعی مشاركت كند و او نیز مجبور به این كار شده بود. هرچه هست، روسیچكی هنوز قادر است كه با یكی دو پاس عمقی یارانش را در خط حمله به راه اندازد و بیشترین بهره از این طریق نصیب كولر و باروش شده است. او در ۲۵ سالگی صاحب ۵۴ بازی ملی در كارنامه خود است كه رقم جالب توجهی است.

● یك استراتژیست برجسته

با این حال اگر بروكنر مربی چك نبود كمتر كسی راجع به این تیم اینگونه با تحسین سخن می گفت. او یك استراتژیست برجسته است كه به خوبی می داند برای رسیدن به خواسته های فنی اش چه باید انجام بدهد و در هر مقطع از مسابقه چه چیزهایی مورد نیاز تیم اوست و این مسئله را در طول مسابقات یورو ۲۰۰۴ هم به خوبی نشان داد. تیم او آنجا در هر سه مسابقه خود در مرحله گروهی آن پیكارها ابتدا از حریفان خود عقب افتاد و سپس به جبران نایل آمد و به پیروزی رسید و این كار را با تعویض های مناسب و بازی خوانی خوب بروكنر انجام داد. تیم او در روز مسابقه با هلند ۰-۲ از این حریف عقب افتاد، اما او برای جبران یك نفر (گریگرا) را از خط دفاعی تیمش كاست و یك مهاجم (اسمیچر) را به میدان فرستاد و چك با همین گونه تعویض ها برنده شد و گل پیروزی ساز این تیم را همان بازیكن (اسمیچر) در دقیقه ۸۸ به ثمر رساند. بازیكنان چك نیز او را بسیار دوست می دارند. ندود می گوید: «بروكنر مثل بازیكن دوازدهم ما در داخل زمین است. ماجراهای ما و او بسیار ساده است، ما به میدان می رویم و تمام توصیه های او را به اجرا درمی آوریم.» در نقطه مقابل بروكنر راضی نیست كه توجه زیادی را برانگیزد و یا از خود تعریف و تمجیدهای بسیاری را بشنود. در یكی از كنفرانس های مطبوعاتی اخیرش نیز بروكنر بیشتر وقتش را با خیره شدن به سقف اتاق سپری كرد. وقتی از او پرسیدند نظرش راجع به تیم دانمارك چیست، پاسخ داد: «چه می دانم. مدتی است بازی های آنان را ندیده ام.» و زمانی كه از وی پرسیدند راز پیروزی های تیمش چیست، گفت: «راز و این جور چیزها برای جادوگران و پزشكان و این طور آدم ها است. ما مربی فوتبال هستیم.» البته بروكنر در قبال شاگردانش بسیار مهربان تر و صریح تر است. «مهمترین مسئله این است كه ما بتوانیم با اعصابی راحت به میدان برویم و بازیكنان ما از هر جهت و به خصوص روحی برای جام جهانی آماده شوند. برای مسابقاتی از این دست ۹۹ درصد از قضیه به فكر و روح بازیكنان مربوط می شود و به اینكه خودشان را از حریفان كوچك تر نشمرند. همه چیز باید هماهنگ باشد و این چیزی است كه ما سعی داشته ایم به نحو احسن و اكمل در اختیار گیریم.»

منبع: guardian