شنبه, ۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 20 April, 2024
تایتانیك سرخ
پرسپولیس از همان روزی كه به قول دوستان دوباره مال مردم شد، حتی یك روز هم آب خوش از گلویش پایین نرفته. البته ما به عنوان یكی از آحاد مردم هیچ وقت نفهمیدیم پرسپولیس كی مال مردم بود و كی مال مردم نبوده و فرقش چی بود و چه فایده ای برای ما داشت. تنها چیزی كه می فهمیم این است كه پرسپولیس در گذشته برای خودش جبروتی داشت، بازیكن به اروپا ترانسفر می كرد، قهرمان می شد و طرف دارهایش از در و دیوار بالا می رفتند. قرمزها حتی اگر وسط هفته هم با تیم آتش نشانی یا سازمان گوشت بازی داشتند، ۶۰ هزار نفر به استادیوم می آمدند، ساندویچ مارتادلا گاز می زدند و پرسپولیس زلزله را تشویق می كردند. همان وقت هایی كه فرشاد پیوس بود و پرسپولیس حتی رئال مادرید را هم به رسمیت نمی شناخت، یا بعدش كه ادموند بزیك آمد و پرسپولیس با استانكو اروپایی بازی می كرد. قبل تر و بعدتر از آن جای خودش. اما حالا چی؟ پرسپولیس حتی یك بازیكن هم در تیم ملی ندارد. یعنی فقط یك گل محمدی هست كه او هم نه خودش چندان خودش را پرسپولیسی می داند و نه پرسپولیسی ها آن چنان تره ای برایش خرد می كنند. جواد كاظمیان هم اگر خیلی خودش را بكشد، باید بنشیند روی نیمكت تیم ملی. محمدمحمدی كه هنوز دروازه بان سوم است، ان شاءالله تا چند سال دیگر می شود دروازه بان دوم! یادش به خیر سالی كه تیم ملی برای یك تورنمنت به هندوستان رفت و ۱۴ تا پرسپولیسی جزو ۲۰ بازیكن بودند! همین آقای مایلی كهن هم بود، بروید بپرسید.
در چنین شرایطی واقعا ما نمی دانیم مالكیت این پرسپولیس چه افتخاری دارد كه این همه به خاطرش شلوغ بازی درآورده اند؛ این همه دادگاه، این همه جنگ و جدال، كلی هم پول خرج كردند چه جوری اش را خودشان می دانند و خدای خودشان تا ثابت كنند كه پرسپولیس مال سازمان تربیت بدنی است و از آن روز پرسپولیس هر روز كاسه گدایی دستش گرفته و چشمش به دست دولت است كه ۲۰۰ میلیون بدهد تا پول نان خامه ای های خورده شده را پرداخت كنند! یادتان هست ۲ سال پیش چند میلیون از خرج های پرسپولیس پول نان خامه ای بود؟ كی خورده بود؟ نوش جانش! مدتی در زمان آقای غمخوار گفتند وضع تیم توپ است. تیم مثل ریگ پول خرج می كرد، ستاره می آورد، علی دایی و كریم باقری و كاظمیان را می آورد. آقای خطیب می گفت نمی گویم چه جوری پول در می آوریم، بقیه یاد می گیرند! چند وقت پیش روزنامه ها نوشتند آقای غمخوار به خاطر بدهی های پرسپولیس به زندان هم افتاده. گناهش گردن آن هایی كه گفتند. بعد از غمخوار تازه وضع بدتر شد. انصافا معلوم نیست كه آقای خطیب با كدام دو دوتا چهارتا قبول كرد تا مدیر عامل پرسپولیس شود؛ هر روز دعوا، هر روز چك برگشت خورده. روز بازی با استقلال جگوار نپوشیدند، كوشش رادیاتور پوشیدند. حتی كم مانده سوبل را كتك بزنند كه چرا گفته طلب كار است و اگر پول ندهند می رود. تازه بازی را هم كه باختند. آن وقت خودشان شروع كردند به شاخ و شانه كشیدن كه اگر پول ندهند بازی نمی كنند، اگر پول ندهند، به اهواز نمی روند و استعفا می دهند. واقعا این چه پرسپولیسی است؟ این تیم كه خیرسرش قرار بود منچستر آسیا باشد، حالا صباباتری آفریقا هم نیست. تایتانیك قرمز را نگاه كنید كه چه جوری دارد غرق می شود! چه كار كنیم؟ اگر برایش جشن عاطفه ها بگیریم، درست می شود؟ قلك ها یمان را بشكنیم؟
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران اسرائیل اصفهان انفجار ایران و اسرائیل استان اصفهان حمله ایران به اسرائیل حسین امیرعبداللهیان سفر استانی ارتش جمهوری اسلامی ایران وعده صادق جنگ ایران و اسرائیل
طرح نور فراجا پلیس سیل تهران هواشناسی قتل قوه قضاییه سیلاب فضای مجازی شهرداری تهران سازمان هواشناسی
بانک مرکزی قیمت خودرو بنزین فرودگاه قیمت طلا دولت خودرو بازار خودرو قیمت دلار ایران خودرو حقوق بازنشستگان تورم
تلویزیون سینمای ایران فیلم احسان علیخانی کتاب دفاع مقدس موسیقی
اینترنت مغز
رژیم صهیونیستی عراق فلسطین غزه آمریکا جنگ غزه روسیه سازمان ملل امیرعبداللهیان عملیات وعده صادق اسراییل چین
استقلال فوتبال شمس آذر قزوین پرسپولیس باشگاه استقلال لیگ برتر صنعت نفت آبادان لیگ قهرمانان اروپا رئال مادرید بازی بارسلونا تراکتور
هوش مصنوعی گوگل ناسا فناوری سامسونگ تلگرام اپل وزیر ارتباطات عیسی زارع پور
خواب گیاهان دارویی